شبکه جهانی اربعین مهدوی

 #آماده_سازی_و_سازماندهی_برای_ظهور:
#عهد_ولایت
#ولایت_در_کلام_رهبری: (خلاصه سخنرانی های ایشان در مشهد مقدس در رمضان 1353)

بنام خدا
🌹ولایت در کلام رهبری🌹
(بخش هشتم)

📣دقیقترین و ظریفترین معنای ولایت :
در این آیات قرآن هم جنبه مثبت ولایت، یعنی پیوند داخلی، هم جنبه منفی ولایت، یعنی قطع پیوندهای خارجی، هم به آن بُعد دیگر ولایت، یعنی ارتباط و اتصال با ولیّ - ولیّ یعنی آن قطب، یعنی آن قلب، یعنی آن حاکم و امام - به همه این ها اشاراتی رسا شده:
(آیات ۵۱ تا ۵۳ سوره مائده)👇
✅راجع به ارتباطات خارجی:
«یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا» : ای کسانی که ایمان آورده اید،

«لا تَتَّخِذوا الیَهودَ وَ النَّصاری اَولِیاءَ» : یهودیان و مسیحیان را اولیای خود مگیرید.
اولیا جمع ولی است، ولی از ولایت است؛ ولایت یعنی پیوستگی، ولی یعنی پیوسته و پیوند زده.
یهود و نصارا را پیوند خوردگان و پیوستگان با خود نگیرید.

«بَعضُهُم اَولیاءُ بَعضٍ» : آنها بعضی اولیا و هم جبهگان و پیوستگان بعضی دیگرند. نگاه نکنید که بلوک هایشان از همدیگر جداست؛ در معنا، برای ضدیتِ با اصالت های شما، همه یک جبهه اند.

«وَ مَن یَتَوَلَّهُم مِنکُم» : هرکس تولّی کند با آنان - تولّی یعنی ولایت را پذیرفتن، از باب تفعُّل - هر کسی که قدم در وادی ولایت آنها بگذارد و پیوند بزند خودش را با آنها، مرتبط کند خودش را با آنها، رابطه برقرار کند،

«فَاِنَّهُ مِنهُم» : بی گمان او خود از آنان است.

«اِنَّ اللّهَ لا یَهدِی القَومَ الظّالِمینَ» : و خدا مردمان ستمگر را هدایت نخواهد کرد.

«فَتَرَی الَّذینَ فی قُلوبِهِم مَرَضٌ» : آن کسانی که در دلهایشان بیماری هست را می بینی؟

«یُسارِعونَ فیهِم» : می شتابند در میان جبهه دشمنانِ دین، قناعت نمیکنند به اینکه بروند طرف آنها، بلکه می شتابند؛ قناعت نمیکنند به اینکه تا پهلویشان بروند، بلکه می روند تا آن اعماق جبهه شان.
اگر بپرسی آقا چرا اینقدر با دشمن دین می سازی؟ چرا ضدیت که نمی کنی هیچ، دوستی هم به خرج می دهی؟ اگر این را از او بپرسی، در جوابت چنین می گوید:

«یَقولونَ نَخشی اَن تُصیبَنا دائِرَةٌ» : می گویند می ترسیم یک آسیبی به ما برسد؛ اگر دوستی نکنیم، می ترسیم به ما آسیبی برسانند. چقدر به گوش آدم آشناست این حرف ها، می ترسیم برایمان اسباب زحمتی درست بشود.
✅خدا در جواب اینها چه می گوید؟

«فَعَسَی اللّهُ اَن یَأتِیَ بِالفَتحِ اَو اَمرٍ مِن عِندِهِ» :
امید است که خدا پیروزی را نصیب جبهه مؤمن کند، یا یک حادثه ای از پیش خود، به سود آنان پدید آورد. بعد که این کار بشود، آن وقت:

«فَیُصبِحوا عَلی ما اَسَرّوا فی اَنفُسِهِم نادِمینَ» : تا این بدبخت هایی که با آنها ساخته بودند، پشیمان بشوند، بگویند دیدی چه غلطی کردیم، اگر می دانستیم که جبهه مؤمن این جور پیروزمند و نیرومند خواهد شد، با دشمن دین، با دشمن خدا نمی ساختیم؛ خودمان را بی آبرو نمیکردیم.

✅«وَ یَقولُ الَّذینَ آمنوا»؛ بعد از آنی که آنها خودشان را مفتضح کردند و با دشمنان خدا ساختند، مؤمنین چه می گویند؟ می گویند:

«اَ هؤُلاءِ الَّذینَ اَقسَموا بِاللّهِ
ِ جَهدَ اَیمانِهِم اِنَّهُم لَمَعَکُم»:
مؤمنین بیچاره ها در بهت و حیرت فرو می روند، اِ ! همین ها بودند، این چهره های خوش ظاهر و موجّه، قسم می خوردند، با سوگند های غلیظ و شدید که ما با شماییم. هر وقت با آنها حرف می زدیم، می گفتند بله، ما هم با شما هم عقیده ایم، ما هم با شما اختلافی نداریم، ما هم همین حرفی که شما می زنید، می زنیم؛ در مقام بیان، این جور با آدم حرف می زدند؛ بعد معلوم شد که دل های اینها مریض بوده و علی رغم ظاهر نیکشان، دل های چرکین و نفاق آمیز داشتند.

«حَبِطَت اَعمالُهُم»: پوچ و بیهوده و نابود شد کارهایی که کرده بودند.

«فَاَصبَحوا خاسِرینَ»: زیانکار گشتند، زیانکاران واقعی.
(ادامه دارد)

imammouod.blog.ir

telegram.me/AheadToTheArrival

arbaeenmobaleghin@