شبکه جهانی اربعین مهدوی

•  ما اعتقاد داریم که امام زمان(ع) در کنار ما زندگی می‌کنند و ساحت قدسی حضرت به وسعت همۀ زندگی و دنیای ماست، این ادب حضور را چطور باید رعایت کنیم و خودمان را پیش آن ساحت مقدس ببینیم؟

•همان‌طور که سخت است انسان همیشه خودش را در محضر خدا ببیند، معمولاً برای ما درک حضور حضرت ولی عصر(عج) نیز کار دشواری است. ولی باید تمرین کنیم و برنامه داشته باشیم. مثلاً یک زمان‌هایی را اختصاص بدهیم و با وضو، رو به قبله بنشنیم و با یک حالت معنوی خودمان را در محضر امام زمان(ع) ببینیم و به خواندن دعاهایی که در این زمینه وارد شده است، مانند دعای ندبه و دعای عهد بپردازیم. حتی در این شب‌های ماه مبارک رمضان، خواندن دعای افتتاح که یکی از اصلی‌ترین دعاهای شب‌های ماه مبارک رمضان است در این زمینه خوب است و شاید یک سوم دعای افتتاح به وجود نازنین حضرت ولی عصر(عج) اختصاص پیدا کند. اگر خودمان را در چنین شرایطی قرار دهیم انگار در حرم امام رضا(ع) هستیم و می‌توانیم خود را در محضر حضرت ببینیم.

احساس حضور را باید خودمان با تمرین و برنامه‌های مداوم ایجاد کنیم

•نباید انتظار داشته باشیم که یک معجزه‌ای رخ بدهد و ما را به درِ خیمۀ حضرت ببرند، یا اینکه یک شبی رؤیای صادقه‌ای از حضرت ببینیم، یا اینکه کسی که در ارتباط با حضرت است بیاید و با ما ارتباط برقرار کند. این احساس حضور را باید خودمان با تمرین و برنامه‌های مداوم برای خودمان ایجاد کنیم. اگر برنامۀ ما هفته‌ای یک‌بار یا روزی یک‌بار است، در آن ساعت مشخص متوجه حضرت بشویم. یا اگر در شب‌های ماه مبارک رمضان است، هر شب که می‌خواهیم دعای افتتاح بخوانیم که تقریباً حدود نیم ساعت طول می‌کشد، در فرازهای پایانی این دعای شریف و ده دقیقۀ آخر این دعا، خودمان را در محضر حضرت ببینیم. 

•این برنامۀ عملی و همین تلقین کردن، که حضرت امام(ره) می‌فرمودند: تلقین بسیار مؤثر است، می‌تواند لحظاتی ما را در محضر حضرت قرار دهد. (حضرت امام(ره): یکى از چیزهایى که براى ساختن انسان مفید است تلقین است. انسان خودش هم اگر بخواهد ساخته بشود، باید آن مسائلى که مربوط به ساختن خودش است تلقین کند به خودش، تکرار کند. یک مطلبى که تأثیر در نفس انسان باید بکند، با تلقینات و تکرارها بیشتر در نفس انسان نقش پیدا مى‏کند.( صحیفه امام، ج‏13، ص397)

 در مناجات با پروردگار عالم، یکی از مهمترین مسائلی که از آن باید سخن بگوییم، سخن گفتن دربارۀ اولیاء خداست

•دعاهایی که ذکر انبیاء و اولیاء خدا در آن دعاها زیاد است و در آنها به سراغ اولیای خدا می‌رویم (مانند دعای سمات) یک آموزشی به ما می‌دهند و آن آموزش این است که در مناجات با پروردگار عالم، یکی از مهمترین مسائلی که از آن باید سخن بگوییم، سخن گفتن دربارۀ اولیاء خداست. در دعای ندبه هم شما دوباره همین مسأله را می‌بینید. دعای ندبه، از ذکر انبیاء الهی شروع می‌شود و تا ذکر اهل‌بیت(ع) ادامه پیدا می‌کند.

•اینکه ما در محضر اولیاء خدا باید مؤدب و با رعایت کمال احترام باشیم، این را خود ما باید برای خودمان ایجاد کنیم. باید این رعایت ادب و احترام را تمرین کنیم تا کم‌کم در همۀ زندگی‌مان توسعه پیدا کند. اگر ما نتوانیم در آن ساعتی که دعای عهد (یا دعای افتتاح در شب‌های ماه مبارک) می‌خوانیم، اگر در آن چند لحظه نتوانیم خودمان را مؤدب کنیم، طبیعتاً خیلی سخت است در طول زندگی خودمان را در محضر حضرت ببینیم.

راهی جز تمرین برای درک و احساس حضور سراغ ندارم/ استغفار هم باید خود را در محضر حضرت باشد

•به ما یاد داده‌اند هر روز صبح که از خواب بلند شدید با مولای خودتان تجدید عهد کنید و این یک تمرین برای آن احساس حضور است. بنده راهی جز این تمرین برای درک و احساس حضور ندارم، ضمن اینکه هر موقع ما استغفار می‌کنیم باز باید خودمان را در محضر حضرت ببینیم.

•در واقع استغفار ما از پرودگار عالم همیشه منوط به این است که از حضرت ولی عصر(عج) هم عذرخواهی کنیم. و همیشه منوط به این است که حضرت را شفیع قرار دهیم. یعنی این استغفار که ذکر دائمی ما باید باشد، و این حال توبه و انابه همیشه باید در رفت و برگشت در محضر حضرت بقیه‌الله الاعظم باشد.

سورۀ حجرات به ما تعلیم می‌دهد که چگونه به مولای خودمان احترام بگذاریم

•آیات قرآن در این زمینه راهنمای خوبی هستند. سورۀ حجرات را وقتی نگاه می‌کنیم می‌بینیم این سوره به ما تعلیم می‌دهد که چگونه به مولای خودمان احترام بگذاریم. لذا در روایتی می‌فرماید هر کس سوره حجرات را روزی یک‌بار بخواند نامش جزء زائرین پیامبر(ص) ثبت می‌شود.( مَنْ قَرَأَ سُورَةَ الْحُجُرَاتِ فِی کُلِّ لَیْلَةٍ أَوْ فِی کُلِّ یَوْمٍ کَانَ مِنْ زُوَّارِ مُحَمَّدٍ ص‏؛ ثواب الاعمال صدوق/115) چرا این‌طور است؟ چون در این سوره آداب حضور در محضر پیامبر اکرم(ص) طی دو آیه بیان شده است. ببینید همین مسأله چقدر اثر دارد که اگر ما هر روز این رعایت آداب را در یک سورۀ قرآن تلاوت ‌کنیم جزء زائرین حضرت محسوب می‌شویم. جدای از اجرهای فراوانی که برای تلاوت این سورۀ نورانی بیان شده است. پس برای درک حضور تمرین حضور لازم است.   

خلاصۀ ویژگی‌های یک منتظر: 1- خودش را دوست نداشته باشد(یعنی منیت نداشته باشد)

                      2- مردم را دوست داشته باشد

• مجری: افتخار همۀ ما این است که منتظر ظهور حضرت هستیم و سعی می‌کنیم که برنامۀ زندگی ما و رفتار و سکنات ما به گونه‌ای باشد که مورد رضای حضرت باشد، اما این باید یک نمودی داشته باشد یعنی چه ویژگی‌هایی باید در ما باشد ، در زندگی فردی و اجتماعی ما چه شاخصه‌هایی باید باشد که به معنای واقعی در زمینۀ انتظار متفاوت با بقیه باشیم؟ ما که ادعا می‌کنیم شیعه و منتظر هستیم رفتارمان باید چگونه باشد؟

•ویژگی‌های یک منتظر را شاید بتوان در دو کلمه جمع کرد: یکی اینکه خودش را دوست نداشته باشد و دیگر اینکه مردم را دوست داشته باشد. چون امام زمان(ع) از جنس محبت به خلق خدا و از جنس خدمت به مردم و از جنس دوست داشتن مردم است و اصلاً امامت یعنی همین. امام مانند مادر مهربانی نسبت به طفل شیرخوار خود است.(امام رضا(ع): الْأُمُّ الْبَرَّةُ بِالْوَلَدِ الصَّغِیر/کافی/1/200) لذا هر کسی نتواند آدم‌ها را دوست داشته باشد او نمی‌تواند یک منتظر درست و حسابی باشد.

•یکی از یاران امام صادق(ع) از حضرت پرسید آیا مقام ما که یاران شما هستیم بالاتر است یا مقام یاران آخرین امام وقتی که ظهور می‌کند؟ (یعنی تصور کنید دو نفر در شرایط فردیِ مساوی هستند، یکی از آنها یار امام صادق(ع) باشد و دیگر یار امام زمان(ع) باشد) حضرت فرمودند مقام شما بالاتر است چون امام شما غریب است ولی امام آنها در اوج اقتدار به سر می‌برد و این اجر غربت شما را ندارد. ‏ بعد آن شخص پرسید: پس چرا ما برای فرج دعا کنیم؟ ما که الان مقام بهتری داریم! حضرت به او فرمود: آیا نمی‌خواهید ظلم برطرف شود؟ آیا نمی‌خواهید همه با خدا آشنا شوند؟ این نگاه امام صادق(ع) به امر فرج از جنس محبت به خلق خداست. اصلاً انتظار همین است. (عَنْ عَمَّارٍ السَّابَاطِیِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع الْعِبَادَةُ مَعَ‏ الْإِمَامِ‏ مِنْکُمُ الْمُسْتَتِرِ فِی دَوْلَةِ الْبَاطِلِ أَفْضَلُ أَمِ الْعِبَادَةُ فِی ظُهُورِ الْحَقِّ وَ دَوْلَتِهِ مَعَ الْإِمَامِ الظَّاهِرِ مِنْکُم؟... فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَمَا نَتَمَنَّى إِذًا أَنْ نَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْإِمَامِ الْقَائِمِ فِی ظُهُورِ الْحَقِّ؟ ... ؛ کمال الدین و تمام النعمه/ج2/ص645)

الان مقام‌مان می‌تواند از یاران امام صادق(ع) و مؤمنین پای رکاب امام زمان(ع) بالاتر باشد

•الان که امام ما غریب است، الان که ما با این‌همه مظلومیت در اندازه‌های کلان داریم زندگی می‌کنیم، مقام‌مان می‌تواند فی‌نفسه از آدم‌های پای رکاب امام زمان(ع) بالاتر باشد؛ الان خداوند گناهان ما زودتر می‌بخشد، ثواب‌های ما را بیشتر تحویل می‌گیرند. بالاخره امکانات دوران پس از ظهور آقا امام زمان(ع) الان وجود ندارد. ضمن اینکه مقام‌مان می‌تواند از یاران امام جعفر صادق(ع) یک پله بالاتر باشد، چون آنها امام خود را می‌دیدند ولی ما الان امام زمان خود را نمی‌بینیم. البته ما اگر بعد از ظهور حضرت در محضر ایشان قرار بگیریم، از این جهت که با سهل‌تر و با امکانات بیشتری دین‌داری می‌کنیم، یک مقدار مقام‌مان پایین می‌آید.

•الان شاید بعضی‌ها بپرسند اگر الان که در دورۀ غیبت هستیم، و راحت‌تر گناهان‌مان بخشیده می‌شود و ثواب‌های ما بیشتر تحویل گرفته می‌شود پس چرا باید برای فرج دعا کنیم؟ پاسخ این است که به خاطر نجات مظلومین عالم برای فرج دعا کنیم، امروز این‌همه در دنیا افراد مظلوم وجود دارد، این‌همه ‌انسان‌های محروم از معارف عالیِ معنوی در عالم هست؛ باید به فکر اینها باشیم.

یک منتظِر واقعی، غُصّۀ بقیۀ انسان‌ها را می‌خورد و این مسأله در رفتار و در سبک زندگی او مشخص می‌شود

•یک منتظِر واقعی، غُصّۀ بقیۀ انسان‌ها را می‌خورد و این مسأله در رفتار و در سبک زندگی او مشخص می‌شود، این مسأله در قضاوتش نسبت به دیگران مشخص می‌شود، دیگر به این سادگی نسبت به هر گنهکاری قضاوت نمی‌کند و او را به جهنم نمی‌فرستد و خودش را به بهشت نمی‌فرستد.

•امیرالمؤمنین(ع) در یکی از کلمات قصار نهج البلاغه که طولانی‌ترین آنها محسوب می‌شود و خواندن آن به همۀ دوستان پیشنهاد می‌شود، ویژگی‌ها و آسیب‌هایی را بر می‌شمرند که در بسیاری از افراد مذهبی دیده می‌شود. (لَا تَکُنْ مِمَّنْ یَرْجُو الْآخِرَةَ بِغَیْرِ عَمَل‏...؛ نهج البلاغه/حکمت 150) این افراد کسانی هستند که از سر بی‌اعتنایی به مردم دچار یک غرور دینی شده‌اند و ویژگی‌هایی که در این کلام حضرت برشمرده می‌شود روحیات یک فرد منتظر نیست.

منتظر باید ویژگی مردم‌دوستی و تعلق خاطر داشتن نسبت به آدم‌ها را داشته باشد/ اگر ما برای مردم سوریه، مصر، بحرین غصه می‌خوریم به خاطر همین ویژگی است/ / انقلابی‌گری ما هم از باب دوست داشتن مردم است / آدم خودخواه بوی انتظار را نخواهد داشت

•منتظر باید ویژگی مردم‌دوستی و تعلق خاطر داشتن نسبت به آدم‌ها را داشته باشد. الان هم انقلابی‌گری ما باید بر اساس همین ویژگی باشد. اگر ما برای مردم سوریه، مصر، بحرین و حتی برای مردم مظلوم کشورهای اروپایی غصه می‌خوریم، به خاطر همین ویژگی مردم دوستی و تعلق خاطر به انسان‌هاست.انقلابی‌گری ما نیز از همین بابِ دوست داشتن مردم است. حالا شما فرض کنید یک کسی خودش را منتظر می‌داند ولی آدمِ سیاسی‌ای نیست، یعنی برایش مهم نیست که قدرت دست چه کسانی است، آیا او واقعاً یک منتظر است؟!

•ویژگی دیگر منتظر این است که خودش را دوست ندارد و خودخواه نیست. یعنی اگر کسی بخواهد خودش را دوست داشته باشد بوی انتظار را نخواهد داشت. یعنی اگر خوبی‌هایی دارد، در اثر این خوبی‌ها عُجب نداشته باشد، اگر می‌بیند دوستان، اطرافیان و اهل‌بیتش حق او را ضایع می‌کنند، راحت می‌بخشد. اینها حالات یک منتظر است.

•دیگران را دوست داشتن و خود را دوست نداشتن یا از خودگذشتگی، دو بال هستند که می‌توانند منتظر را به پرواز در بیاورند.