شبکه جهانی اربعین مهدوی

من متوسل می شوم به خدای رحمان ورحیم ( اَللّهُمَّ ) خدای من بدرستی که من ( اِنّى ) آمدم گدایی ، تقاضا مندم ، سئوال دارم ، یک مسئلتی دارم ( اَسْئَلُکَ ) ومن آمدم به سوی تو توجه می کنم (وَاَتَوَجَّهُ اِلَیْکَ ) بواسطه ی نبی تو (بِنَبِیِّکَ ) ، کدام نبی ؟ ( نَبِىِّ الرَّحْمَةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ ) من بوسیله ایشان آمدم به سوی تو ، توجه کنم و سؤالی بپرسم .
پس من برای توجه کردن به نبی دو دلیل دارم :
1-    بتوانم سؤالم را مطرح کنم .
2-    بتوانم توجه بخدا کنم بواسطه ی نبی .
پس من هم سؤالی دارم هم نیازمند م به خدا توجه کنم . واسطه نیاز دارم آن واسطه هم نبی است .
حالا می روم در خانه ی آقا رسول الله (ص) ( یا اَبَاالْقاسِمِ یا رَسُولَ اللّهِ ) آقا را صدا می زنم و کارهایی که دارم در غالب القاب مطرح می کنم (یا اِمامَ الرَّحْمَةِ یا سَیِّدَنا وَمَوْلینا ) ما آمدیم :
1-    ما توجه می کنیم
2-    شفاعت می جوئیم
3-    متوسل می شویم
برای چه ؟ مقصد خداست ( اِلَى اللّهِ ) مقصد ما نه آن سؤال است و نه آن توجه ! مهم الی الله است . من آمدم تا به درگاه تو مقرب شوم تا بروم به سوی خدا ما عموما اینجور به درگاه خدا دعا نمی کنیم ما اینگونه نیستیم ! ما اصلاً وقتی دعا می کنیم یعنی با خدا کار داریم ! کارمان را می خواهیم مطرح کنیم منظور مان این نیست که مقرب درگاه خدا شویم ! نفهمیدیم که کعبه و بت خانه بهانه است ! ( وَقَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَىْ حاجاتِنا ) یارسول الله (ص) ما حاجات خود را به درگاه تو آوردیم و تو را مقدم داشتیم در مقابل حاجاتمان ( یا وَجیهاً ) ای کسی که آبرو داری ( عِنْدَ اللّهِ ) نکته اینجاست ( نزد خدا ) ( اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّهِ ) شفیع ما باش نزد خدا.
ببینید حضرت موسی (ع) با خدا چگونه صحبت می کند ؛
خدا از موسی پرسید این چیست در دستت ؟ می توانست یک کلمه بگوید ، عصا ، اما دید بهانه ای جور شده تا با خدا صحبت کند! مفصل توضیح داد : این چوبیست که من به آن تکیه می کنم ، با آن برای گوسفندانم برگ درختان را می ریزم ...
حالا که آمدیم با خدا حرف بزنیم چرا یک کلمه بگوییم ؟
ماه رمضان رو به اتمام است ! آیا مهمان خدا بودیم ؟ آیا در ضیافت الله به خدا رسیدیم ؟ آیا مقرب شدیم به خدا ؟
نکته ی مهم این است که وقتی رسیدیم به آستان قدس اِن شاء الله به درگاهش متوسل شدیم و به او نزدیک می شویم فقط یک حاجت نخواهیم ! در درجه اول ظهور آقا(عج) ، آزادی همه ی مسلمانان عالم ، پیروزی اسلام و مسلمین ، نابودی دشمنان اسلام ، ...
می خواهیم برویم به نزد خدا می خواهیم تقرب بجوئیم ، من وقت دعا کردن مستعد می شوم که نزد خدا تقرب پیدا کنم .
تقرب به خدا یعنی چه ؟ نگفته رسیدن به خدا ، گفته نزدیک شدن به خدا  !! دو مقوله جداست ! نگفته می خواهم به خدا برسم ! مگر می شود به خدا رسید ؟ آدم اگر به خدا برسد که پر و بالش می سوزد ! پیغمبر (ص) هم به خدا نرسید ! به ذات خدا ؛ خداوند همه ی حقایق مربوط به خودش را به پیامبر (ص) نشان داد به جزء ذاتش را ( دنواو افترابا" من العلی الاعلی ) اما پیامبر و ائمه (ع) نزدیک شدند. نزدیک شدند در اوج نزدیکی !
کجا سیر می کنیم ؟ مردم چه می گویند ؟ این رابخرم که مردم حرف نزنند ! این را بپوشوم که ... خیلی حیف است که در اینها مانده ایم ! تزکیه کنیم ، پاک کنیم ، فکرمان را از هر آلودگی که ما را از این همه کمال محروم کرده است پاک کنیم .

تقرب بخدا یعنی چه؟ (تقرب اِلَى اللّهِ) به سوی خدا ؛ برای رسیدن به دو چیزآنها را باید شفیع قرار دهیم :

1-    اینکه مامعرفت پیدا کنیم با فهممان نزدیک شویم به خدا یعنی خدا را در آن حدی که امکان دارد بفهمیم این یعنی نزدیک شدن به خدا با فهم با معرفت .

2-اخلاق و  اعمالم نزدیک شود به اسماء و صفات و افعال خدا ، خصلتم ، وجودم ، من هم نشانه ای از خدا بشوم . مگر معصومین نفرمودند : " نَحن اَسماء الله " ، ما نشانه ها ی خدا هستیم  . خدا وند این برنامه را ، در زندگی همه ما تعیین کرده که ما هم به نوعی نشانه ای از خدا شویم نه نشانه ای از نشانه ها ی خدا ! نشانه های خدا شویم ! در فکرمان در دلمان در عملمان

ارزش اعمال خیر علما بیشتر از ارزش اعمال خیر دیگران  است یعنی اگر من قیمت معرفتم بالا برود به تناسب فهمم ارزش  اعمالم بیشتر میشود. یک آه بکشم به اجابت می رسد.
پیامبر وارد مسجد شد دید جمعی مشغول نماز و دعا و عبادت هستند و جمعی هم مشغول مباحثه درباره ی مسائل علمی ، پیامبر به جمع آنها پیوستند.
ما قرار است با هم به جایی برسیم ما را به جماعت توصیه کرده اند نه فقط در دعا خواندن و نماز خواندن ،! در فهمیدن ، در قدم به قدم رفتن و عمل کردن ، در همه چیز !!
افسوس از این عمر از دست رفته که نفهمیدیم آنچه را باید می فهمیدیم .
اول کدام قسم تقرب محقق می شود ؟ فهم یا عمل .
ابتدا باید فهم محقق شود ! اینکه ما تا بحال نتواسته ایم اعمالمان را خوب کنیم آنچنان که به نشانه ها نزدیک شویم برای این است که نفهمیدیم او را. هر سال ماه رمضان ما را به ضیافت دعوت می کند تا با خواندن جوشن کبیر و اسماء الله کمی به فهم خدا نزدیک شویم ! مشکل همین جاست ؛ نفهمیدیم او را ( ما قدر الله حق قدره ) نشناختند خدا را حق شناختش . ما هر چه از بابت کمبود عمل می کشیم ، بخاطر کمبود علم است .البته این فرمول فراموش نشود که: تفکر(در آیات خدا)+توسل=تقرب  .  درکنار شرکت در جلسات دعا و ختم انعام  در جلسه ای هم شرکت کن که علمت زیاد شود به همان نسبت که دل بوسیله دعا پاک تر و عقل و فهم بیشتر شود,  اعمال نیز قیمتی تر می شود, و انسان به خدا نزدیک تر می شود ، اینها با هم در ارتباط هستند ، انسانها به تناسب معرفتشان عمل دارند ،

پس معرفت را بالاتر ببریم تا عمل قیمتی تر شود.

به خدا رسیدن یعنی به ذات خدا رسیدن و هیچ کس نمی تواند به خدا برسد حتی پیغمبر (ص) هم نرسید . خداوند ذات خود را از پیغمبرش هم دریغ کرد ! چون می سوزاند ، بیچاره می کند ! خالق کجا و مخلوق کجا ؟
نمی توان به خدا رسید اما می توان نزدیک شد . با دو چیز یا بهتر است بگوئیم با یک چیز ، آن دیگری متعاقباً شامل حال ما خواهد شد ! و آن چیست ؟ معرفت

در روایات و ادعیه می خوانیم " اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ ... " ،
 " مَنْ عَرَفَ نَفْسَ فَقَد عَرَفَ رَبَه "
از خدا معرفت بخواهیم در دعای کمیل می خوانیم" اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِذِکْرِکَ وَ أَسْتَشْفِعُ بِکَ إِلَى نَفْسِکَ "خدایا تو را شفیع قرار می دهم به سوی خودت
 " أَسْأَلُکَ بِجُودِکَ أَنْ تُدْنِیَنِی مِنْ قُرْبِکَ  " خدایا من تقاضامندم از جود و کرم تو که من را به قرب خودت وصل کنی نگفته به خودش ! مرا به تقرب خودت برسان.
نقل می کنند علماء شب تا صبح در حجره ها مشغول درس و بحث و علم و معرفت هستند .ما هم مطالعه داشته باشیم به قول امام خمینی (ره ) اگر یکبار کتابی خواندی و نفهمیدی دوباره بخوان ، چند باره بخوان .
بهترین راه برای کسب معرفت ، استغفار است ! خدا فرموده فاستغفروا ... زیاد گناه کرده ای, دیگر جایی برای معرفت نداری ! زیاد گناه کرده ای استغفار کن تا روحت سبک شود و جایی برای معرفت باز شود و (اتوب الیه) جبران کن . توفیق در اصلاح اعمال نشاندهنده ی آن است که توبه ات قبول شده ، به راحتی می توان تشخیص داد که توبه قبول شده یا نه !
هر عملی که اصلاح شد یعنی توبه در قبال آن عمل پذیرفته شده اگر نتوانستیم عملی را اصلاح کنیم یعنی توبه اش قبول نشده طبق کدام آیه ؟ (وَأَنِیبُوا إِلَىٰ رَبِّکُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ زمر ، 54) انابه کنید به سوی خدا و تسلیمش شوید " واو " بین این دو کلمه گذاشته یعنی اینها لازم و ملزوم یکدیگر هستند اگر کسی به درگاه خدا استغفار کند باید تسلیم خدا هم بشود ! عملش هم اصلاح شود . اگر انسان کور است و چیزی نمی بینید دلیل نمی شود که چیزی وجود ندارد ؟ همه چیز هست اما او نمی بینید .