شبکه جهانی اربعین مهدوی

"شب قدر را درک باید کرد"

از امام صادق (ع) روایت است که فرمودند : انسان با دعا می تواند قضاء حتمی را تغییر دهد.
پس بدانیم که اگر خدا توفیق دهد ان شاءالله ما خیلی کارها می توانیم انجام دهیم ، این اراده و اختیار انسان را نشان می دهد که می تواند قضاء حتمی را عوض کند . انسان به عنوان خلیفه خدا روی زمین ، می تواند آنرا تغییر دهد ! به شرط ها و شروطها ! که از راهش برود و به نتیجه برسد.

ما چه چیزی را می خواهیم ؟ ما می خواهیم به کمال برسیم ، ما می خواهیم از مسلمین رفع گرفتاری شود ، ما می خواهیم آقا (عج) ظهور کند ، ... ، ما از خدا خیلی چیزها می خواهیم !
انسانها هرچه معرفتشان بیشتر باشد توفیقات را کمتر از دست می دهند یعنی توفیقات ، بیشتر حفظ می شوند . پس سعی کنیم معرفت خودمان را بالا ببریم ان شاءالله.
آدم تا چیزی را نفهمد نمی تواند بدیگران بخوبی بگوید ، پس سعی کنیم خوب بفهمیم و به دیگران هم منتقل کنیم . وقتی منتقل می کنیم ظرف وجود ، خالی می شود و دوباره آن را پر می کنند ولی اگر فهمید و به دیگران منتقل نکرد آن معلومات فاسد میشود ، دیگر بدرد خودش هم نمی خورد یعنی از قابلیت می افتد پس سعی کنید به هر طریقی معارف را منتقل کنید.
       ضیافت ماه رمضان 3 قسم است بستگی به خود ما دارد که لیاقت کدام را داشته باشیم ! به تناسب آن معرفتی که انسان پیدا می کند وارد ضیافت الله می شود .
ضیافت در عالم طبیعت: اولین ضیافتی که معمولاً شامل همه می شود ضیافت در عالم طبیعت است با ترک شهوات طبیعی یعنی خوردن ، آشامیدن ، ... ، گناه کردن ، ... یعنی اگر که ما از خوردن و آشامیدن امساک کنیم ، از گناهانی که در طول سال انجام می دهیم سعی کنیم بدلیل حرمت ماه رمضان دوری کنیم ، خداوند ما را وارد ضیافت عالم طبیعت می کند.
در این ضیافت ، نفس کشیدن, تسبیح ، خواب, عبادت و خواندن یک آیه قرآن ، یک ختم قرآن حساب می شود پس به صورت طبیعی ما از توفیقات عالم طبیعت استفاده می کنیم .
       پذیرایی که درماه رمضان انجام می شود بواسطه ی قرآن است . خداوند در شبهای قدر از پیامبر اکرم (ص) با نزول دفعی قرآن پذیرایی کرد.( نزول تدریجی قرآن مبحثی جداگانه است که فعلاً مجال آن نیست .)
اغلب کتابهای آسمانی در ماه رمضان نازل شده اند و شیعیان ، مؤمنین ، مسلمین ، به ضیافت الله دعوت شده اند ( دُعیُتم الی ضیافة الله ) و فرمودند در این ضیافت قرآن بخوانید و در شب قدر قرآن را بر سر بگذارید که در اوج رحمت خدا ( یعنی قرآن ) قرار بگیرید.
رمضان از ریشه ی رَمَضَ است یعنی باران رحمت خدا ، به محض ورود مسلمانان به ماه مبارک رمضان ، رَمَضَ شروع می شود یعنی باران رحمت خدا شروع می شود و شب قدر این رحمت به اوج می رسد و برای اینکه به ماهم تلنگری زده شود و برای ما هم تداعی شود ، یکی از حکمتها این است که قرآن را بالای سر بگیریم که اوج نزول رحمت الهی ما را نیزاحاطه کند.
میزبان در این ضیافت کیست ؟ مهدی صاحب الزمان (عج)
بانی کیست ؟ خداوند
خداوند از طریق میزبان به توسط قرآن از ما پذیرایی می کند .
تا بحال چقدر از آن بهره برده ایم , اگر نبرده ایم از حالا دقت کنیم .
ضیافت در عالم ملکوت: ما باید از ساحل خودمان یعنی منیَت ها جدا شویم و خودمان را در دریای دل امام زمان (عج) بیاندازیم ، ما شاید این کار را می کنیم اما نمی فهمیم ! وقتی هم نفهمیم نمی توانیم بهره ای ببریم !
دعای جوشن کبیر اسماءالله است در این دعا اسماء الله گفته شده که همه  آن در دل امام زمان (عج) است. ائمه (ع) فرموده اند ؛ امام سجاد (ع) ، امام صادق (ع) فرموده اند : نحنُ اسماء الله اگر می خواهیم بفهمیم در دل آقایمان چه خبر است ، جوشن بخوانیم ؛ یا غفار ، یاصبور ، ... ، همین غوغاهاست ، همین عشق و عاشقی هاست ، همین ارتباطات است ، من صدا می زنم او لبیک می گوید.
       می دانید ما با گناهانمان,  با دل امام زمان (عج) چه می کنیم ؟؟؟
دل آقا (عج) که مثل دل ما نیست !! فرض کن در حال خواندن دعا هستی و یک حال معنوی پیدا کردی, انوقت کسی حواس تو را پرت میکند!! دل آقا (عج) در اوج عبادت و تقرب ، در آن بالا بالا هاست و ما با گناهانمان توجه او را در حد خودمان به پائین می آوریم!!
ایام ماه رمضان ، ایام توبه و استغفار است دعوت شده ایم به توبه و استغفار ، اینکه از منیَت هایمان دور شویم .
       تا به حال هر چقدر توبه کردیم اصلاح کردیم خدا توفیق داد الحمد الله ، از این به بعد باید از ساحل منیت ها جدا شویم .
وقتی به شبهای قدر نزدیک می شویم یا وقتی به اذان صبح نزدیک می شویم که دیگرشب قدر تمام می شود از خود می پرسیم یعنی چه تقدیری برای من نوشته شده ؟ همه اش فکر و خیال ، استرس ، التهاب ، ... این اشتباه است !
تو باید خودت ، شب قدر خودت را بسازی ، تو باید خودت تقدیراتت را رقم بزنی !
با معرفت با آگاهی .!.! بفهمی چکار می کنی ، بفهمی کجا داری می روی !
ما سوار اتوبوس نشده ایم که راننده هر جا دلش خواست ببرد ! ما پشت فرمان نشسته ایم و خودمان رانندگی می کنیم ! پس تصمیم بگیریم کجا می خواهیم برویم و چکار می خواهیم بکنیم ! با معرفت .
ما در مناجات شعبانیه می خوانیم " إِلَهِی هَبْ لِی کَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَیْکَ  " فکر می کنیم در همین حال و هوایی که هستیم باید از غیر خدا منقطع شویم! . نه . !
حالا می گویم این انقطاع از غیر خدا چه وقت صورت می گیرد . برای اینکه به انقطاع برسیم باید چکار کنیم ؟ "  تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ " باید حجاب های نورانی هم دریده شود.
حجاب نورانی و حجاب های دیگر ؛ من ، خواسته هایم ، تمایلاتم ، ...
مگر بد است آدم برای خودش در شب قدر دعا کند ؟ نه ، خیلی هم عالیست !
مگر بد است استغفار کند ؟ نه ؛ اصلاً سفارش شده استغفار کنید.
اما همه ی اینها نوعی مشغولیت به خود است .
ملائکه نازل می شوند . در این زمان حدوداً 8 ساعته ؛ بر فرض 7 ساعت را برای امام زمان (عج) دعا کنید ! آن یک ساعت باقی مانده را می خوای برای خودت دعا کنی ؟ بی انصاف ؟ نان و نمک آقا (عج) را خوردی ! اصلاً به یُمن وجود آقا (عج) زندگی می کنی ، بچه دار می شوی ، خانه دار شدی نوه دار شدی ، سلامتی داری ، ... این یک ساعت را میخواهی وقف خودت کنی ؟ این بی ادبی نیست ! این خودش یک حجاب است !
       تو بیا خودت را وقف آقا (عج) کن ! یعنی چه ؟ یعنی وقتی وارد لیلة القدر شدی و جوشن کبیر را بدست گرفتی ، وارد دریای دل آقا امام زمان (عج) که اسماء الله است میشوی. آدم حقایق دل آقا (عج) را مشاهده کند و آنوقت از دل خودش یاد کند ؟! حیف نیست وقتی در این دریای باعظمت رفتی و خودت را رها کردی ، آنوقت بیایی برای خودت دعا کنی !!؟
پس باید چکار کرد ؟ گوش کنید به دیگران هم بگویید ! نمک می خورید نمکدان نشکنید شاید شما سفیران امام زمان (عج) هستید ! کسی چه می داند !؟ خدامی خواهد شما را بسنجد . اگر مطلب را متوجه شدی پس چیز گران قیمتی داری ، تعارف کن ، به دیگران هم بده (زکات علمت را به دیگران نیز بده آنان را نیز تعلیم بده).
       اسما ء الله را می خواهی بخوانی ، جوشن کبیر را بدست گرفته ای ! هر سال چطور می خواندی ؟ خدا را صدا می کردی و به فکر حاجات خودت و کسانی که به تو التماس دعا گفته بودند هستی ؛ به فکر گناهانت هم هستی ! هر بار که خدا را صدا می کردی به یکی از دلایل شخصی صدا می کردی ، یک وقت هایی هم بخاطر ظهور آقا (عج) صدا می کردی اما دیگر اینکار را نکن ! اسماءالله را فقط به نیت آقا (عج) به زبان جاری کن خدا را با اسماء اش صدا بزن بخاطر گل روی امام زمان (عج) ! والسلام
خودت را خالص کن ، فخلع نعلیک ، تعلقاتت را بینداز ، چه چیزی تو را نگه داشته !؟
شیطان (لعنه الله) گفته : من دقیقاً از راهی وارد می شوم که خدا وارد می شود یعنی چه ؟
خدا گفت : برای خودتان دعا کنید پس اجابت می کنم " ادعونی فاستجب لکُم "
علی (ع) گفت : الهی و ربی من لی غیرک  ، ... ما گفتیم راست می گوید دیگر ما چه کسی را غیر از خدا داریم پس خواسته هایما ن را بگوئیم ؛ خدا بچه ام کنکور قبول شود ، خدایا خانه دار شوم ، ... شیطان چه راحت ما را به بی راهه برد !!
خدا آدرس داد تا از پله ها بالا بیایی نه اینکه در پله اول بمانی !! بله خدا گفت با یاد خودت بیا جلو اما بعد ذکر مهدی (عج) را بگو ! اسماءالله را به نیت مهدی (عج) صدا بزن. همه ی اسما ءالله را همه ی لحظاتت را این برای چه کسی محقق می شود ؟ اگر که خدا به تو آنچنان فهم و عقل و شناختی عطا کرده باشد که غیبت را چون ظهور ببینی, تو برای خودت دعا می کنی ؟؟ به فکر خودت هستی ؟ یا یکسره به فکر آقایی ؟ اگر کسی هم به تو التماس دعا بگوید تو می گویی ؟ آقامون سالم باشد ؟ آقامون پابرجا باشد بیایید برای حکومت آقا (عج) دعا کنیم آیا اینطور نخواهد بود ؟
       سئوال : حالا که آقا (عج) ظهور نکرده من چطور خواسته های خودم را نبینم و برای آقا دعا کنم ؟
       جواب : ما باید مجسم کنیم که آقا (عج) ظهورکرده مگر قدرت تجسم نداریم !
آنطور زندگی کنیم و آنطور دعا کنیم که انگار آقا ظهور کرده.
وقتی تو با این ذهنیت وارد لیلة القدر بشوی ، وقتی می خواهی دعا کنی و خدا را با اسماءش صدا بزنی طوری صدا می زنی انگار امام زمان (عج) ظهور کرده آنوقت همه ی هّم وغّم مان آقا (عج) می شود.
       چرا باور نمی کنیم که سفیر امام زمان (عج) هستیم !؟ سفیر یعنی چه ؟ یعنی اگر من چیزی فهمیدم که انسانها را به کمال می رساند به ظهور نزدیک می کند باید به دیگران انتقال بدهم باید راهنمایی کنم . ما وقتی مطلبی درباره ی خوبان می شنویم می گوییم کاش ما هم جزو آنان بودیم !
 تو فقط با فهم این مطا لب جزو آنان می شوی ! با معرفت پیدا کردن نسبت به آن مطالب ، جزو آنان می شوی ! به همین راحتی ! این است که می فرماید : " اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ  ،  مَنْ عَرَفَ نَفْسَ فَقَد عَرَفَ رَبَه  " معرفت خیلی مهم است.  خیلی ها می گویند : پس عمل چه میشود ؟ انسانهای با معرفت اهل عمل هستند ! آن کس که عمل دارد ، نماز شبش ترک نمی شود ، روزه های مستحبی ، انفاق ، ... اگر معرفت نداشته باشد همه ی اینها را ترک خواهد کرد !! حتی اگر ترک هم نکند, این کارها ارزش ندارد !!
نزد خدا صاحبان معرفت ارزش دارند ( اولوالالباب )
       امام سجاد (ع) چه می فرماید ؟ با فهمش خودمان را برسانیم ، می فرمایند : بهترین مردم زمانه آنهایی هستند که امامت امام زمان (عج) را باور دارند و منتظر ظهورش هستند و به این دو دلیل خدا به آنها آنچنان عقل و فهم و شناختی عطا می کند که غیبت برای اینها چون دیدن است .
ما می توانیم بهترین مردم زمانه باشیم ، در قصه ها نیست !
کاروان ابا عبدالله (ع) را در نظر بگیرید ، قبل از رسیدن عاشورا گروهی خودشان را به کاروان رساندند ، گروهی هم در راه هستند اما هیچ کار نمی کنند چون هنوز به کارون امام حسین (ع) نرسیده اند انگار باید برسند تا جهاد کنند ! مگر امام تو درمقابل ظلم نمی ایستد ؟ تو هم قیام کن ! می گویند : باید حتماً به امام حسین (ع) برسیم و بعد جهاد کنیم ! اول باید در رکاب امام قرار بگیریم بعد کارها و اخلا قیات و رفتارمان را درست کنیم ! این غلط است ! اشتباه محض است ! این فرد ، یار امام نیست اگر به کاروان هم برسد امام را تنها می گذارد اگر راست می گویی نرسیده ، حسینی باش ! اگر راست می گویی تا ظهور برقرار نشده امام زمانی باش و آنچنان زندگی کن انگار امام زمان (عج) ظهور کرده ! آن چنان نماز بخوانیم انگار امام زمان (عج) ظهور کرده ! حالا ببین چطور زندگی می کنی ؟ دعا کن ببین چطور دعا میکنی ؟ البته خوب ها ! به بدها که باید بگوییم گناه نکنید ! فعلاً ما خوبی ها را ( حجاب نور را ) می گوئیم ،
       کدام یک  ازما می توانیم در زمان ظهور برای خودمان دعا کنیم ؟ وقتی امام خمینی (ره) آمده بودند را به یاد بیاورید ! آنموقع همه برای پیروزی انقلاب و پیروزی رزمندگان اسلام و طول عمر امام خمینی (ره) ... دعا می کردند . همه محو انقلاب شده بودند .
       با تجسم ظهور هم ، اینطور می شود ! دعا کردن ، زندگی ، هّم و غم مان ، فکر و ذکرمان برای آقا (عج) می شود ، اسماء الله را برای آقا (عج) صدا می زنیم به نیت آقا (عج) به نیابت آقا (عج) به هرشکلی که تصور کنی امام زمانی می شوی ، مرتبط با امام زمان (عج) می شوی ارتباط قلبی با امام زمان (عج) پیدا می کنی !
       ببینید خداوند انسان را از کجا به کجا می رساند ! یک زمانی ما درباره ی درک حضور آقا (عج) صحبت می کردیم و اصلاً صحبتی از ظهور نبود خدا این معرفت را داد که طوری زندگی کن انگار آقا (عج) حضور دارد . آقا (عج) همه جا هست ( فَسیر الله عَمله و رسُوله و المومنون ) می بینید ، پس هستند ، پس حضور دارند ، سعی کردیم حضور را باور کنیم ! حالا باید ظهورش را باوز کنیم ! نه حضورش دیده می شد نه ظهورش دیده می شود ! اما باید هر دو را باور کرد تا تنظیم شویم !
او مقیاس است ، او تراز است ، او میزان است ! تو برای اینکه امام زمانی شوی باید این مراحل در قلبت محقق شود تا فکر و ذکرت امام زمان (عج) بشود.
       در نظر بگیرید آقا ظهور کرده ، در مکه ، در کوفه ، کنار امام خامنه ای ، ... مکان مهم نیست هر جایی ، مجسم کن آقا(عج) آنجاست ! آیا می توانی برای خودت دعا کنی ؟ حتی برای گناهانت هم نمی توانی استغفار کنی ! چون می گویی این بی ادبی است که آقا داشته باشی و وقتت را به خودت اختصاص دهی حتی 2 دقیقه ؛ مهم این است که هدف را بشناسیم و آنرا گم نکنیم .
امام علی (ع) فرموده اند : ( زمانی که بجای رسول الله (ص) در بستر خوابیده بودم ) بعد از لیلة المبیت وقتی می خواستم خود را به رسول الله (ص) برسانم (والطا ء ذکره) یادش می کردم می فهمیدم از کدام طرف باید بروم .
پس باید مقصد گم نشود, خود بخود می رسیم ما با تجسم اینکه انگار آقا (عج) ظهور کرده زندگی می کنیم ، دعا می کنیم ، ...
       اگر خدا اِن شاء الله توفیق بدهد اینکار را انجام دهیم دیگر حتی یک لحظه هم برای خودمان دعا نمی کنیم ! چرا این اتفاق می افتد ؟ چون از ساحل منیت هایمان جدا شده ایم و خودمان را در دریای دل امام زمان (عج) انداخته ایم ، ائمه (ع) فرموده اند : نحن اسماء الله ، ما اسماء الله هستیم ؛ آنها جوشن کبیر هستند ، خودمان را در دریای اسماء الله انداخته ایم ؛ جوشن می خوانیم برای آقا (عج) می خوانیم ، جز آقا هم نمی توانیم به چیزی فکر کنیم ! حتی به حاجاتمان ، حتی به گناهانمان ، حتی به غفلتهایمان ، به نیازهایمان ، به خانواده مان ، به ... به هیچ چیز نمی توانیم فکر کنیم.
اگر این محقق شود ، وقتی خودمان را در دریای دل امام زمان (عج) می اندازیم ، غرق می شویم ، می فهمیم که خود امام زمان (عج) هم حجاب بود ، نورانی ترین حجاب این عالم ، فقط وسیله ای بود برای اینکه ما به خدا نزدیک بشویم و به یکباره درون دریای دل امام زمان (عج) غرق می شویم ( یعنی محو خدا میشویم ).