شبکه جهانی اربعین مهدوی

 (به خاطر آگاهى و شناخت به گونه اى که غیبت امام زمان (عج ) را همچون ظهور او دانسته چرا که آنان درک حضور دارند و تلاش و فکر و هدفشان و عملکردشان بر این اساس است آنها بواسطه درک حضور آنچنان زندگی میکنند انگار که در ظهور زندگی می کنند.)
درک حضور یعنی من ذره ذره کارهایم را با امام زمان (عج ) تنظیم کنم .
امام سجاد علیه السلام فرمودند : یاران امام زمان (عج ) کسانی هستند که قائلین به امامة به امامت امام زمان (عج ) اعتقاد راسخ دارند .( بحارالانوار ج 36 ص 386 )
یعنی امامت آقا (عج ) را قبول دارند .قبول داشتن امامت یعنی چه ؟ امام یعنی چه ؟
امام یعنی پیشانی ، جلو ، سرپرست یک گروه ، امامکم یعنی پیشوای شما ، کسی که به او اقتدا می کنید .امام من الان در پرده غیبت است چگونه به او اقتدا کنم ؟
در روایات آمده ، پرسیده می شود : امام تو کیست ؟ می پرسند : تو به چه کسی اقتدا کرده ای ؟ و در زندگی بر محور او حرکت می کنی و هم و غم تو ، اوست ؟
امام من از صبح تا شب چیست ؟ حسادت ها ، خودبینی ها ، خودپرستی ها ، . . . که زیرمجموعه ی شیطان است . 
امام زمان (عج ) چگونه در زمان غیبت می تواند امام من باشد ؟ چه راهی بهتر از این که بتوان درک حضور داشت و با توجه قلبی به امام زمان (عج ) فهمید که آقا (عج ) در هر مورد از زندگی چه مطلبی را ارائه می دهند .
برای رسیدن به خدا ، او کسی است که در این مسیر ، چراغ دردست دارد . نباید از این ترسید که امام زمان (عج ) هدف و بت شود ! این حیله شیطان است تا انسان را از امام زمانش دور کند . نباید فراموش کنیم که برای رسیدن به خدا حتما نیاز به وسیله است و آن فقط وجود نازنین آقا صاحب الزمان (عج ) است .
خیلی وقت ها یادمان می رود که ( . . . وَ قَعَدَتْ بِی أَغْلاَلِی وَ حَبَسَنِی عَنْ نَفْعِی بُعْدُ أَمَلِی  ، . . . ) گناهان زمین گیرم کرده ، از منفعت ها مرا دور کرده ، . . . چطور می توان جبران کرد ؟ با توسل ، استغفار ، ادای حق الناس ، انجام واجبات ، دوری از محرمات ، . . . و تلاش در این مسیر
بالاخره باید کاری کرد نمی شود همین طور دست روی دست گذاشت ، هر کاری که از دستمان برمی آید باید انجام دهیم . بعضی از کارها را خیلی راحت انجام می دهیم مثلا : رعایت حجاب ، جلوگیری از اسراف آب ، . . . اما خیلی از کارها اصلا به ذهنمان خطور نمی کند !!حتی ممکن است تصور کنیم که کارهایمان درست است !!ما اکثر کارهایمان را بدون فکر انجام میدهیم ! اگر هم فکر کنیم تنهایی فکر می کنیم !
فکر کردن بدون سرپرستی ، ریاست و تدبیر یک امام .
با درک حضور می توانم با امامم ارتباط قلبی برقرار کنم و تک تک کارهایم را با ولایت امام پیش ببرم ( انشاالله )
تا ارتباط قلبی با امام زمان ( عج ) برقرار نشود ، تا درک حضور برای ما محقق نشود ، ظهور محقق نمی شود ؛ اللَّهُمَّ اکْشِفْ هَذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَعَجِّلْ لَنَا ظُهُورَهُ
آیا تا بحال درک حضور را چشیده اید ؟
مثلا  قبل از آمدن به کلاس صلاح و مشورتی با امام زمان (عج ) کرده ام ؟ آیا ارتباط قلبی برقرار کرده ام ؟
ایشان در همه ی کارها نظر می دهند به شرطی که ارتباط قلبی و روحی من با ایشان برقرار باشد .
نکته : انسان همیشه باید چک کند که آیا مطالب را درست می فهمد ؟ درست عمل می کند ؟ درست می بیند ؟ . . .
این خیلی بد است که من اول تصمیم بگیرم و از ایشان بخواهم که آن کار را انجام دهند !
پس باید قبل از تصمیم گیری با او ارتباط قلبی برقرار کرد و با مشورت او تصمیم گیری کرد .
درک حضور یعنی باور اینکه آقا (عج ) هست ، می بیند ، می شنود و جواب می دهد ،چه بهتر که با رعایت ادب حضور و شرم حضور به این مسئله رسید .
گاهی اوقات ما انقلاب درونی را می بینیم اما متوجه چیزی که باعث آن شده نیستیم .
باید سعی کنیم چیزی را درک کنیم که قرار است باشیم نه موقعیتی که الان داریم تا انشاالله یک پله بالاتر برویم .
گفته شده آقا (عج ) در زمان های خاص در مکان هایی خاص حضور دارند مثلا مسجد سهله ، عرفات ، حرم معصومین ( ع ) ، . . . این مکان ها و زمان ها بهانه ایست که ما را بیاد آقا ( عج ) بیاندازد ما نباید فقط در این مکان ها و زمان ها بیاد ایشان باشیم ما باید همه جا و همه وقت حضور ایشان را باور کنیم منظور از حضور ،حضور قلبی است نه حضور جسمی .( دل به دل راه دارد )
منظور پیامبر صل علی الله علیه و آله و سلم که فرموده اند : هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است . این نبوده که شناخت شناسنامه ای باشد چون کفار هم اینگونه می شناسند ! شناخت یعنی بدانم به چه کسی اقتدا می کنم ، قبل از هر کار با او ارتباط برقرار میکنم ، تا همه ی عالم و ملائکه بدانند که من در زندگی امام دارم . غیبت ایشان دلیل بر نبودن نیست ! ایشان حضور دارند ، می بینند ، می فهمند ، . . . دلشان با دل تک تک شیعیان است ،
پس چرا دل من با ایشان نیست ؟؟؟؟ چون مسیر در جایی مسدود شده ! با گناهان ، حق الناس ، . . .
ما نمی دانیم که چه زندگی طیبی در انتظارمان است ، حیات طیبه یعنی زندگی با آقا ( عج ). درست است که در ظاهر من با همسرم ، فرزندانم ، فامیل ، همسایه ، . . . زندگی می کنم اما در باطن فقط با یک نفر زندگی می کنم و این باید باور قلبی من باشد . قلب چهارده معصوم سلام الله علیه بر همه ی عالم هستی احاطه دارد . این منم که درک ندارم .
درک حضور یعنی من اینجا چشمم به این ظواهر است ، حرف می زنم ، کاری انجام می دهم اما قلبم متوجه چیز دیگری است و هیچ کس نمی فهمد اما آثارش در عملم بروز پیدا می کند .
مقتدای من در فهم مطالب چیست ؟ فکرم ، عقلم ، تمایلاتم ، . . . همین یعنی خسر الدنیا و الاخرة ، باید یک مرحله بالاتر رفت و افسار فکر را بدست امام زمان ( عج ) سپرد .
استاد عزیزی جهت سنجش صحت عمل و گفتار و رفتار فرمودند :هرچه می خواهید انجام دهید خلاف عقل و شرع نباشد . عقل و شرع به ما می گوید توجه به خدا در رأس توجهات است . توجه به خدا یعنی در راستای نور خدا به مسائل فکر کردن ، و این نور وجود مبارک امام زمان ( عج ) است ، برای بهره مندی از این نور و رسیدن به خدا ، باید به امام زمان ( عج ) نزدیک شد ، چگونه ؟ با درک حضور
امام زمان ( عج ) مانند خورشید پشت ابر است یعنی چه ؟ تفکر غلط این است که صبر کنیم تا ابرها کنار بروند آنوقت ما از نور خورشید بهره مند شویم ، سؤال : آیا وقتی خورشید پشت ابر است دیگر نور ندارد ؟ شب است ؟ و باید کارها را متوقف کرد ؟
خورشید را نمی بینیم نور خورشید که هست پس بهره مان را ببریم ، امام زمان پشت پرده غیبت هستند ، حضور که دارند با امتشان ارتباط مستقیم و تنگاتنگ دارند پس من به کارهایم رسیدگی می کنم با توجه به ایشان .
اقتدا کردن به امام و ولایت یعنی باور داشته باشم که ایشان به من نزدیکتر و سزاوارترند از خودم ( النَّبِیُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ احزاب 6) و این یعنی حق ولایت ، یعنی قبل از اینکه فکر کنم ، قبل از اینکه تصمیم بگیرم ، قبل از اینکه عمل کنم ، با توجه قلبی به ایشان اقتدا کنم .
 ما دو نوع القائات و نداهای درونی داریم : 1 – نداهای رحمانی 2 – نداهای شیطانی
هر کدام قوی تر شود دیگری ضعیف تر می شود .
معیار تشخیص این دو از هم این است که کدام طبق عقل و شرع است . کسانی به مرحله سمعا و طاعتا می رسند که به یقین رسیده باشند .
درک حضور یعنی درک حقیقتی که باعث دریافت نداهای رحمانی می شود و آن حقیقت شخص مهدی صاحب الزمان ( عج ) است .کسی که واسطه ی دریافت این نداهاست فقط ایشان است . تنها راه رسیدن به ظهور همین است ، اگر درک حضور باشد انگار آقا ( عج ) در زندگی ما ظهور کرده اند .
امام صادق ( ع ) فرموده اند : اطاعت آنان ( یاران امام زمان ( عج ) ) از امام ، از فرمانبرداری کنیز در مقابل مولایش بیشتر است . ( بحارالانوار ج 52 ص 3 )
کنیز در برابر مولا سراپا گوش است ، با اشاره ای کار را به بهترین شکل انجام می دهد .
ما هم باید اینگونه باشیم ، متوجه شویم آقا ( عج ) چه وقت خوشحال است ، چه وقت ناراحت ، چه وقت نیاز به کمک دارد ، . . . باید نبضشان در دستمان باشد ، در ابتدا برای تنظیم حالات خودم و بعد برای درک حالات آقا ( عج ) ، باید پا در رکاب شد .
در دعای سهم اللیل منسوب به آقا امام زمان ( عج ) ایشان فرموده اند :
بِحَنینِ اَنینِ تَسْکینِ الْمُریدینَ  کسانی که به درگاه تو ناله دارند ، شکوه دارند ، ارادتمندان درگاهت ، ای خدا به واسطه ی ناله های پنهانی و شکوه های ارادتمندانت ، می فرمایند : مردم من مهدی ( عج ) هم ناله دارم ، ناله هایم پنهانی است ، شکوه و شکایت دارم از امتم ، از این عالم ، چه کسی به شکایت من رسیدگی می کند ؟
بَحَرَقاتِ خَضَعاتِ زَفَراتِ الْخائِفینَ به واسطه ی اشک های آتشین و فروتنانه ی کسانی که از تو می ترسند ، یعنی مردم بعضی وقت ها من اشک می ریزم وهیچ کس نیست آن را پاک کند .
پس ما چه می کنیم ؟ حواسمان به کیست ؟ مثلا در کلاس حواسمان به استاد است ؛ صندلی راحت باشد ، تشنه شد آب بیاوریم ، . . . در خانه به بچه مان ، اصلا به این فکر نمی کنیم که همسر بزرگتر است حقی بر گردن ما دارد .
اگر کسی آقا ( عج ) را می خواهد باید قلبش را رایگان در اختیار همه قرار دهد ، محبت خالصانه
بِآمالِ اَعْمالِ اَقْوالِ الْمُجْتَهِدینَ به واسطه ی آرزوها ، کارها ، گفتار کوشش کنندگان ، یعنی من هم حرف دارم ، کار دارم ، چه کسی به کارهای من رسیدگی می کند ؟ همیشه می خواهید کارهایتان را انجام دهم ، آیا شده یکبار شما بپرسید آقا مسئله ای ، کاری دارید ما در خدمتتان باشیم ؟ !
 بِتَخَشُّعِ تَخَضُّعِ تَقَطُّعِ مَراراتِ الصَّابِرینَ به واسطه ی خشوع و خضوع شکیبایان که در منتهای تلخی ها از خود نشان می دهند ، خضوع و خشوع مرا دریابید که باعث بیشتر شدن سنخیت با امام زمان ( عج ) می شود .
بِتَعَبُّدِ تَهَجُّدِ تَجَلُّدِ الْعابِدینَ به واسطه ی عبادت ها ، شب زنده داری ها ، سنا و ستایش گویی ها و نشاط کسانی که به عبادت وپرستش تو مشغولند ، من امام زمان دائما به پرستش خدا مشغولم ، شب زنده داری هم دارم ، نشاط هم دارم ، مرا دریاب ، نصف شب بلند شو با درک حضور به آقا ( عج ) التماس دعا بگو ، او هیچ نیازی ندارد ما نیازمند اوییم و قرار است نصیبی به ما برسد .
مگر ما نمی خواهیم یار امام شویم ( اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ ) تنها راه درک حضور است .
ابتدا امورات خود را تنظیم می کنیم ، پله پله جلو می رویم ، درک اوج می گیرد ، معرفت بیشتر می شود ، دیگر برای امورات او مأمور می شویم . هرچقدر در این مسیر بتوان جلوتر رفت ، چشم باطن بازتر می شود ، استعدادها و قابلیت ها بالا می رود به همین نسبت مأموریت ها برای رفع گرفتاری مؤمنین بیشتر می شود .
برای پیشرفت در مسیر و سربلند بیرون آمدن از امتحانات الهی باید از تعلقات و دلبستگی ها جدا شد ،( با توجه به قرآن کریم ، خداوند به موسی ( ع ) فرمود : فخلع نعلیک )
اگر اراده ی خدا بر انجام کاری باشد مطمئنا انجام می شود و هیچ مانعی بر سر راه قرار نمی گیرد . پس با توکل بر خدا ، نه اصراری برای انجام شدن کار و نه اصراری برای انجام نشدن کار ، باید خود را از همه چیز آزاد کرد ، یعنی انسانی وارسته که می خواهد در خدمت امام زمان ( عج ) باشد .
دستگیری از مستحق ، کمک به هیئت ، . . . وسیله ایست برای ارتقای درجه ی من است وگرنه هیچ کدام محتاج من نیستند ، مگر نمی تواند خدیجه ای ( س ) را وارد میدان کند ، مهم در نزد خدا ، دل کندن از تعلقات است ، تزکیه نفس است .
تو می خواهی کاری را انجام دهی اما موانعی که در آنها دخیل نیستی باعث انجام نشدن کار می شود ، آن عمل برای تو نوشته می شود چون تو در محضر خدا نفس را تزکیه کردی .