شبکه جهانی اربعین مهدوی

خدایا: به برکت عید فطر به ما برکت ده

به حرمت آنکه روزه را به صاحب ما(امام زمان عج) واجب کردی ما نیز به روزه داری مکلف شدیم, به حرمت نزول قرآن بر قلب ایشان و احیاء لیله القدرش ما نیز به قرآن سر گذاشتن و احیاء مکلف شدیم: تا در مهمانی تو  از میزبان تبعیت کنیم.

حالا به عید فطر رسیدیم و میخواهیم در این عید  از میزبان الگو پذیری داشته باشیم پس بارها و بارها دعا میکنیم:

   1- هر خوبی را که به معصومین(ع), به میزبان و صاحب ما عطا کرده ای ما نیزهمان را میخواهیم تا جایی که شبیه و هم سنخ او شویم-(ان تدخلنی فی کل خیر ادخلت فیه محمدا و ال محمد- قسمتی از دعای در قنوت نماز عید فطر)

    2- هر بدی را که ازصاحب ما دور کرده ای از ما نیز دور کن تا فاصله بین ما و ایشان کمتر شود.( ان تخرجنی من کل سوء اخرجت منه محمدا و ال محمد صلواتک علیه و علیهم)

    3- بهترین خواسته های صالحان(امام زمان عج) را از تو طلب میکنیم تا خواسته هایمان نیز شبیه خواست صاحب ما باشد ( اللهم انی اسئلک خیر ما سئلک عبادک الصالحون)

    4- چون بندگان مخلصت(امام زمان عج) از هرچه غیر توست به تو پناه میبریم تا با ایشان در یک پناهگاه باشیم (و اعوذ بک مما استعاذ منه عبادک المخلصون)

خدایا: همانگونه که در تمام لحظات ماه مبارک رمضان خواستی بندگانت را از ساحل دل شان(منیت ها) جدا کنی و به دریای دل امام زمان عج(اسماءالله -مطلب بعدی در وبلاگ) برسانی در عید فطر نعمتت را کامل وبرکت ظهور منجی عالم مهدی صاحب الزمان(عج) را بما عطاء کن ان شاءالله.

تقرب به خدا در ضیافت الله

و این چند روز آخر مهمانی!

خدا کمال مطلق است و بندگان به لطف و عنایت او(خصوصا در ماه مبارک رمضان) با کسب کمالات, پیوسته در حال نزدیک شدن به کمال مطلق هستند. خدا در این مسیر کمال با مهمان نوازیش ما را به احیاء لیله القدر, قرآن به سر گذاشتن و خواندن جوشن کبیر کشاند تا بوسیله سفره لیله القدر, میزبانی صاحب الامر(عج) و مائده اسماء الله, مقرب شویم.

قرب به خدا چگونه حاصل میشود؟

   1- با درک خدا:  انسان میتواند به درک خدا نزدیک شود(با نزدیک شدن به درک اسماء و صفاتش میتواند بخدا تقرب پیدا کند) ولی هرگز قادربه درک کامل او نیست. 

   2- با اعمال خود: انسان با مهار نفس, تخلق به اخلاق الهی و عبادات میتواند به درک اسماء وصفات الهی نزدیک شود.و این یک حقیقت است که: انسان با نزدیک شدن به درک اسماء و صفاتش در عمل نیز میتواند به اسماء و صفاتش نزدیک شود(یعنی بخدا مقرب شود).

خواندن خدا با توجه به اسمائش ما را به درک خدا نزدیک ومتعاقبا در عمل نیز بخدا نزدیک میکند.

خداوند بنده نواز در ماه مهمانی بوسیله نزول هر ساله قرآن به قلب نازنین صاحب الزمان(عج) از بندگانش پذیرایی میکند(آنگونه که در شان خود اوست) تا آنها را به خود نزدیک کرده نمک گیر شوند و تا همیشه به یاد او باشند. اما مهمانان آنقدر بخود و دنیای خود مشغولند که متوجه این پذ یرایی کریمانه نمیشوند و در نتیجه از ضیاقت به نحو احسن بهره نمیبرند(و خدای نا کرده سفره جمع میشود و ایشان لقمه ای بیش نخورده اند)

و اما این چند روز آخر مهمانی!

 امیدواریم با استغاثه بدرگاه خدا و توسل خالصانه(و اینکه همه کارها علی الخصوص توسل فقط بمنظور اطاعت امر خدا باشد) به حضرت بقیه الله الاعظم (عج) و امام حسین علیه السلام(ایشان باب الرحمه ماه رمضان هستند) و ائمه معصومین (ع) تا میتوانیم شهوات طبیعی, نفسانی و عقلانی را ترک کنیم, از مشغولیات دنیایی فاصله گرفته و با حفظ پاکی حاصله از لیله القدر آنقدر به صاحبخانه نزدیک شویم که تا همیشه ما را مهمان کند و بدینوسیله زمینه را برای ظهور امام زمان (عج) فراهم سازیم ان شاءالله.

"شب قدر را درک باید کرد"

از امام صادق (ع) روایت است که فرمودند : انسان با دعا می تواند قضاء حتمی را تغییر دهد.
پس بدانیم که اگر خدا توفیق دهد ان شاءالله ما خیلی کارها می توانیم انجام دهیم ، این اراده و اختیار انسان را نشان می دهد که می تواند قضاء حتمی را عوض کند . انسان به عنوان خلیفه خدا روی زمین ، می تواند آنرا تغییر دهد ! به شرط ها و شروطها ! که از راهش برود و به نتیجه برسد.

ما چه چیزی را می خواهیم ؟ ما می خواهیم به کمال برسیم ، ما می خواهیم از مسلمین رفع گرفتاری شود ، ما می خواهیم آقا (عج) ظهور کند ، ... ، ما از خدا خیلی چیزها می خواهیم !
انسانها هرچه معرفتشان بیشتر باشد توفیقات را کمتر از دست می دهند یعنی توفیقات ، بیشتر حفظ می شوند . پس سعی کنیم معرفت خودمان را بالا ببریم ان شاءالله.
آدم تا چیزی را نفهمد نمی تواند بدیگران بخوبی بگوید ، پس سعی کنیم خوب بفهمیم و به دیگران هم منتقل کنیم . وقتی منتقل می کنیم ظرف وجود ، خالی می شود و دوباره آن را پر می کنند ولی اگر فهمید و به دیگران منتقل نکرد آن معلومات فاسد میشود ، دیگر بدرد خودش هم نمی خورد یعنی از قابلیت می افتد پس سعی کنید به هر طریقی معارف را منتقل کنید.
       ضیافت ماه رمضان 3 قسم است بستگی به خود ما دارد که لیاقت کدام را داشته باشیم ! به تناسب آن معرفتی که انسان پیدا می کند وارد ضیافت الله می شود .
ضیافت در عالم طبیعت: اولین ضیافتی که معمولاً شامل همه می شود ضیافت در عالم طبیعت است با ترک شهوات طبیعی یعنی خوردن ، آشامیدن ، ... ، گناه کردن ، ... یعنی اگر که ما از خوردن و آشامیدن امساک کنیم ، از گناهانی که در طول سال انجام می دهیم سعی کنیم بدلیل حرمت ماه رمضان دوری کنیم ، خداوند ما را وارد ضیافت عالم طبیعت می کند.
در این ضیافت ، نفس کشیدن, تسبیح ، خواب, عبادت و خواندن یک آیه قرآن ، یک ختم قرآن حساب می شود پس به صورت طبیعی ما از توفیقات عالم طبیعت استفاده می کنیم .
       پذیرایی که درماه رمضان انجام می شود بواسطه ی قرآن است . خداوند در شبهای قدر از پیامبر اکرم (ص) با نزول دفعی قرآن پذیرایی کرد.( نزول تدریجی قرآن مبحثی جداگانه است که فعلاً مجال آن نیست .)
اغلب کتابهای آسمانی در ماه رمضان نازل شده اند و شیعیان ، مؤمنین ، مسلمین ، به ضیافت الله دعوت شده اند ( دُعیُتم الی ضیافة الله ) و فرمودند در این ضیافت قرآن بخوانید و در شب قدر قرآن را بر سر بگذارید که در اوج رحمت خدا ( یعنی قرآن ) قرار بگیرید.
رمضان از ریشه ی رَمَضَ است یعنی باران رحمت خدا ، به محض ورود مسلمانان به ماه مبارک رمضان ، رَمَضَ شروع می شود یعنی باران رحمت خدا شروع می شود و شب قدر این رحمت به اوج می رسد و برای اینکه به ماهم تلنگری زده شود و برای ما هم تداعی شود ، یکی از حکمتها این است که قرآن را بالای سر بگیریم که اوج نزول رحمت الهی ما را نیزاحاطه کند.
میزبان در این ضیافت کیست ؟ مهدی صاحب الزمان (عج)
بانی کیست ؟ خداوند
خداوند از طریق میزبان به توسط قرآن از ما پذیرایی می کند .
تا بحال چقدر از آن بهره برده ایم , اگر نبرده ایم از حالا دقت کنیم .
ضیافت در عالم ملکوت: ما باید از ساحل خودمان یعنی منیَت ها جدا شویم و خودمان را در دریای دل امام زمان (عج) بیاندازیم ، ما شاید این کار را می کنیم اما نمی فهمیم ! وقتی هم نفهمیم نمی توانیم بهره ای ببریم !
دعای جوشن کبیر اسماءالله است در این دعا اسماء الله گفته شده که همه  آن در دل امام زمان (عج) است. ائمه (ع) فرموده اند ؛ امام سجاد (ع) ، امام صادق (ع) فرموده اند : نحنُ اسماء الله اگر می خواهیم بفهمیم در دل آقایمان چه خبر است ، جوشن بخوانیم ؛ یا غفار ، یاصبور ، ... ، همین غوغاهاست ، همین عشق و عاشقی هاست ، همین ارتباطات است ، من صدا می زنم او لبیک می گوید.
       می دانید ما با گناهانمان,  با دل امام زمان (عج) چه می کنیم ؟؟؟
دل آقا (عج) که مثل دل ما نیست !! فرض کن در حال خواندن دعا هستی و یک حال معنوی پیدا کردی, انوقت کسی حواس تو را پرت میکند!! دل آقا (عج) در اوج عبادت و تقرب ، در آن بالا بالا هاست و ما با گناهانمان توجه او را در حد خودمان به پائین می آوریم!!
ایام ماه رمضان ، ایام توبه و استغفار است دعوت شده ایم به توبه و استغفار ، اینکه از منیَت هایمان دور شویم .
       تا به حال هر چقدر توبه کردیم اصلاح کردیم خدا توفیق داد الحمد الله ، از این به بعد باید از ساحل منیت ها جدا شویم .
وقتی به شبهای قدر نزدیک می شویم یا وقتی به اذان صبح نزدیک می شویم که دیگرشب قدر تمام می شود از خود می پرسیم یعنی چه تقدیری برای من نوشته شده ؟ همه اش فکر و خیال ، استرس ، التهاب ، ... این اشتباه است !
تو باید خودت ، شب قدر خودت را بسازی ، تو باید خودت تقدیراتت را رقم بزنی !
با معرفت با آگاهی .!.! بفهمی چکار می کنی ، بفهمی کجا داری می روی !
ما سوار اتوبوس نشده ایم که راننده هر جا دلش خواست ببرد ! ما پشت فرمان نشسته ایم و خودمان رانندگی می کنیم ! پس تصمیم بگیریم کجا می خواهیم برویم و چکار می خواهیم بکنیم ! با معرفت .
ما در مناجات شعبانیه می خوانیم " إِلَهِی هَبْ لِی کَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَیْکَ  " فکر می کنیم در همین حال و هوایی که هستیم باید از غیر خدا منقطع شویم! . نه . !
حالا می گویم این انقطاع از غیر خدا چه وقت صورت می گیرد . برای اینکه به انقطاع برسیم باید چکار کنیم ؟ "  تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ " باید حجاب های نورانی هم دریده شود.
حجاب نورانی و حجاب های دیگر ؛ من ، خواسته هایم ، تمایلاتم ، ...
مگر بد است آدم برای خودش در شب قدر دعا کند ؟ نه ، خیلی هم عالیست !
مگر بد است استغفار کند ؟ نه ؛ اصلاً سفارش شده استغفار کنید.
اما همه ی اینها نوعی مشغولیت به خود است .
ملائکه نازل می شوند . در این زمان حدوداً 8 ساعته ؛ بر فرض 7 ساعت را برای امام زمان (عج) دعا کنید ! آن یک ساعت باقی مانده را می خوای برای خودت دعا کنی ؟ بی انصاف ؟ نان و نمک آقا (عج) را خوردی ! اصلاً به یُمن وجود آقا (عج) زندگی می کنی ، بچه دار می شوی ، خانه دار شدی نوه دار شدی ، سلامتی داری ، ... این یک ساعت را میخواهی وقف خودت کنی ؟ این بی ادبی نیست ! این خودش یک حجاب است !
       تو بیا خودت را وقف آقا (عج) کن ! یعنی چه ؟ یعنی وقتی وارد لیلة القدر شدی و جوشن کبیر را بدست گرفتی ، وارد دریای دل آقا امام زمان (عج) که اسماء الله است میشوی. آدم حقایق دل آقا (عج) را مشاهده کند و آنوقت از دل خودش یاد کند ؟! حیف نیست وقتی در این دریای باعظمت رفتی و خودت را رها کردی ، آنوقت بیایی برای خودت دعا کنی !!؟
پس باید چکار کرد ؟ گوش کنید به دیگران هم بگویید ! نمک می خورید نمکدان نشکنید شاید شما سفیران امام زمان (عج) هستید ! کسی چه می داند !؟ خدامی خواهد شما را بسنجد . اگر مطلب را متوجه شدی پس چیز گران قیمتی داری ، تعارف کن ، به دیگران هم بده (زکات علمت را به دیگران نیز بده آنان را نیز تعلیم بده).
       اسما ء الله را می خواهی بخوانی ، جوشن کبیر را بدست گرفته ای ! هر سال چطور می خواندی ؟ خدا را صدا می کردی و به فکر حاجات خودت و کسانی که به تو التماس دعا گفته بودند هستی ؛ به فکر گناهانت هم هستی ! هر بار که خدا را صدا می کردی به یکی از دلایل شخصی صدا می کردی ، یک وقت هایی هم بخاطر ظهور آقا (عج) صدا می کردی اما دیگر اینکار را نکن ! اسماءالله را فقط به نیت آقا (عج) به زبان جاری کن خدا را با اسماء اش صدا بزن بخاطر گل روی امام زمان (عج) ! والسلام
خودت را خالص کن ، فخلع نعلیک ، تعلقاتت را بینداز ، چه چیزی تو را نگه داشته !؟
شیطان (لعنه الله) گفته : من دقیقاً از راهی وارد می شوم که خدا وارد می شود یعنی چه ؟
خدا گفت : برای خودتان دعا کنید پس اجابت می کنم " ادعونی فاستجب لکُم "
علی (ع) گفت : الهی و ربی من لی غیرک  ، ... ما گفتیم راست می گوید دیگر ما چه کسی را غیر از خدا داریم پس خواسته هایما ن را بگوئیم ؛ خدا بچه ام کنکور قبول شود ، خدایا خانه دار شوم ، ... شیطان چه راحت ما را به بی راهه برد !!
خدا آدرس داد تا از پله ها بالا بیایی نه اینکه در پله اول بمانی !! بله خدا گفت با یاد خودت بیا جلو اما بعد ذکر مهدی (عج) را بگو ! اسماءالله را به نیت مهدی (عج) صدا بزن. همه ی اسما ءالله را همه ی لحظاتت را این برای چه کسی محقق می شود ؟ اگر که خدا به تو آنچنان فهم و عقل و شناختی عطا کرده باشد که غیبت را چون ظهور ببینی, تو برای خودت دعا می کنی ؟؟ به فکر خودت هستی ؟ یا یکسره به فکر آقایی ؟ اگر کسی هم به تو التماس دعا بگوید تو می گویی ؟ آقامون سالم باشد ؟ آقامون پابرجا باشد بیایید برای حکومت آقا (عج) دعا کنیم آیا اینطور نخواهد بود ؟
       سئوال : حالا که آقا (عج) ظهور نکرده من چطور خواسته های خودم را نبینم و برای آقا دعا کنم ؟
       جواب : ما باید مجسم کنیم که آقا (عج) ظهورکرده مگر قدرت تجسم نداریم !
آنطور زندگی کنیم و آنطور دعا کنیم که انگار آقا ظهور کرده.
وقتی تو با این ذهنیت وارد لیلة القدر بشوی ، وقتی می خواهی دعا کنی و خدا را با اسماءش صدا بزنی طوری صدا می زنی انگار امام زمان (عج) ظهور کرده آنوقت همه ی هّم وغّم مان آقا (عج) می شود.
       چرا باور نمی کنیم که سفیر امام زمان (عج) هستیم !؟ سفیر یعنی چه ؟ یعنی اگر من چیزی فهمیدم که انسانها را به کمال می رساند به ظهور نزدیک می کند باید به دیگران انتقال بدهم باید راهنمایی کنم . ما وقتی مطلبی درباره ی خوبان می شنویم می گوییم کاش ما هم جزو آنان بودیم !
 تو فقط با فهم این مطا لب جزو آنان می شوی ! با معرفت پیدا کردن نسبت به آن مطالب ، جزو آنان می شوی ! به همین راحتی ! این است که می فرماید : " اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ  ،  مَنْ عَرَفَ نَفْسَ فَقَد عَرَفَ رَبَه  " معرفت خیلی مهم است.  خیلی ها می گویند : پس عمل چه میشود ؟ انسانهای با معرفت اهل عمل هستند ! آن کس که عمل دارد ، نماز شبش ترک نمی شود ، روزه های مستحبی ، انفاق ، ... اگر معرفت نداشته باشد همه ی اینها را ترک خواهد کرد !! حتی اگر ترک هم نکند, این کارها ارزش ندارد !!
نزد خدا صاحبان معرفت ارزش دارند ( اولوالالباب )
       امام سجاد (ع) چه می فرماید ؟ با فهمش خودمان را برسانیم ، می فرمایند : بهترین مردم زمانه آنهایی هستند که امامت امام زمان (عج) را باور دارند و منتظر ظهورش هستند و به این دو دلیل خدا به آنها آنچنان عقل و فهم و شناختی عطا می کند که غیبت برای اینها چون دیدن است .
ما می توانیم بهترین مردم زمانه باشیم ، در قصه ها نیست !
کاروان ابا عبدالله (ع) را در نظر بگیرید ، قبل از رسیدن عاشورا گروهی خودشان را به کاروان رساندند ، گروهی هم در راه هستند اما هیچ کار نمی کنند چون هنوز به کارون امام حسین (ع) نرسیده اند انگار باید برسند تا جهاد کنند ! مگر امام تو درمقابل ظلم نمی ایستد ؟ تو هم قیام کن ! می گویند : باید حتماً به امام حسین (ع) برسیم و بعد جهاد کنیم ! اول باید در رکاب امام قرار بگیریم بعد کارها و اخلا قیات و رفتارمان را درست کنیم ! این غلط است ! اشتباه محض است ! این فرد ، یار امام نیست اگر به کاروان هم برسد امام را تنها می گذارد اگر راست می گویی نرسیده ، حسینی باش ! اگر راست می گویی تا ظهور برقرار نشده امام زمانی باش و آنچنان زندگی کن انگار امام زمان (عج) ظهور کرده ! آن چنان نماز بخوانیم انگار امام زمان (عج) ظهور کرده ! حالا ببین چطور زندگی می کنی ؟ دعا کن ببین چطور دعا میکنی ؟ البته خوب ها ! به بدها که باید بگوییم گناه نکنید ! فعلاً ما خوبی ها را ( حجاب نور را ) می گوئیم ،
       کدام یک  ازما می توانیم در زمان ظهور برای خودمان دعا کنیم ؟ وقتی امام خمینی (ره) آمده بودند را به یاد بیاورید ! آنموقع همه برای پیروزی انقلاب و پیروزی رزمندگان اسلام و طول عمر امام خمینی (ره) ... دعا می کردند . همه محو انقلاب شده بودند .
       با تجسم ظهور هم ، اینطور می شود ! دعا کردن ، زندگی ، هّم و غم مان ، فکر و ذکرمان برای آقا (عج) می شود ، اسماء الله را برای آقا (عج) صدا می زنیم به نیت آقا (عج) به نیابت آقا (عج) به هرشکلی که تصور کنی امام زمانی می شوی ، مرتبط با امام زمان (عج) می شوی ارتباط قلبی با امام زمان (عج) پیدا می کنی !
       ببینید خداوند انسان را از کجا به کجا می رساند ! یک زمانی ما درباره ی درک حضور آقا (عج) صحبت می کردیم و اصلاً صحبتی از ظهور نبود خدا این معرفت را داد که طوری زندگی کن انگار آقا (عج) حضور دارد . آقا (عج) همه جا هست ( فَسیر الله عَمله و رسُوله و المومنون ) می بینید ، پس هستند ، پس حضور دارند ، سعی کردیم حضور را باور کنیم ! حالا باید ظهورش را باوز کنیم ! نه حضورش دیده می شد نه ظهورش دیده می شود ! اما باید هر دو را باور کرد تا تنظیم شویم !
او مقیاس است ، او تراز است ، او میزان است ! تو برای اینکه امام زمانی شوی باید این مراحل در قلبت محقق شود تا فکر و ذکرت امام زمان (عج) بشود.
       در نظر بگیرید آقا ظهور کرده ، در مکه ، در کوفه ، کنار امام خامنه ای ، ... مکان مهم نیست هر جایی ، مجسم کن آقا(عج) آنجاست ! آیا می توانی برای خودت دعا کنی ؟ حتی برای گناهانت هم نمی توانی استغفار کنی ! چون می گویی این بی ادبی است که آقا داشته باشی و وقتت را به خودت اختصاص دهی حتی 2 دقیقه ؛ مهم این است که هدف را بشناسیم و آنرا گم نکنیم .
امام علی (ع) فرموده اند : ( زمانی که بجای رسول الله (ص) در بستر خوابیده بودم ) بعد از لیلة المبیت وقتی می خواستم خود را به رسول الله (ص) برسانم (والطا ء ذکره) یادش می کردم می فهمیدم از کدام طرف باید بروم .
پس باید مقصد گم نشود, خود بخود می رسیم ما با تجسم اینکه انگار آقا (عج) ظهور کرده زندگی می کنیم ، دعا می کنیم ، ...
       اگر خدا اِن شاء الله توفیق بدهد اینکار را انجام دهیم دیگر حتی یک لحظه هم برای خودمان دعا نمی کنیم ! چرا این اتفاق می افتد ؟ چون از ساحل منیت هایمان جدا شده ایم و خودمان را در دریای دل امام زمان (عج) انداخته ایم ، ائمه (ع) فرموده اند : نحن اسماء الله ، ما اسماء الله هستیم ؛ آنها جوشن کبیر هستند ، خودمان را در دریای اسماء الله انداخته ایم ؛ جوشن می خوانیم برای آقا (عج) می خوانیم ، جز آقا هم نمی توانیم به چیزی فکر کنیم ! حتی به حاجاتمان ، حتی به گناهانمان ، حتی به غفلتهایمان ، به نیازهایمان ، به خانواده مان ، به ... به هیچ چیز نمی توانیم فکر کنیم.
اگر این محقق شود ، وقتی خودمان را در دریای دل امام زمان (عج) می اندازیم ، غرق می شویم ، می فهمیم که خود امام زمان (عج) هم حجاب بود ، نورانی ترین حجاب این عالم ، فقط وسیله ای بود برای اینکه ما به خدا نزدیک بشویم و به یکباره درون دریای دل امام زمان (عج) غرق می شویم ( یعنی محو خدا میشویم ).
     

بسم الله الرحمن الرحیم

اوج پذیرایی خدا

کل شیء هالک الا وجهه (قصص-88) همه چیز هلاک شدنی است جز وجه خدا

کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذو الجلال و الاکرام (الرحمن_26)

هر آنکس که بر روی آن (دنیا) است فانی است و تنها وجه پروردگارت که او دارای جلال و اکرام است باقی میماند

امام صادق(ع): وجه الله ماییم(مناقب،ج3،ص272)

امام سجاد(ع): وجه خدا که مردم رو بسوی او میآیند ماییم(تفسیر قمی، ج2،ص345)

در حال حاضر، میزبان ضیافه الله(وجه الله ) امام زمان (عج) است پذیرایی با قرآن.  

اگر کارها، دعاها وخواسته های ما بر محور دنیا و مقاصد دنیایی باشد فانی ست و چرخیدن به دور خود و منیت است اما اگر بر محور امام زمان (عج) باشد باقی ست به بقاء وجه الله (باقی ست به بقاء امام زمان)، خدمتگزاری در رکاب او و طواف خداست.

اما چگونه؟

وقتی غیبت برایت چون ظهور باشد (حدیث امام سجاد ع در پاورقی پیام 4 رمضان)، تمام دار و ندارت را به پایش می ریزی، از خود تهی می شوی تا جایی که نفس کشیدنت برای اوست و نمی خواهی به قدر یک استغفار وقت را صرف خودت کنی، حاجات او تمام آن چیزی ست که تو میخواهی و ببرکت شناختی که خدا بتو عطا میکند از ساحل(خود) دل میکنی و به دریا(وجه الله) وصل میشوی.

دیگر خدا را بخاطر خودت صدا نمیزنی که محدود بخود شوی بلکه او را بخاطر آقا صدا میزنی و همان موجب وصل تو بخدا میشود.

حدیت قدسی: "من گنجی پنهان بودم میخواستم شناخته بشوم تو انسان کامل را آفریدم تا بوسیله تو شناخته بشوم."

 در نتیجه در این لیالی قدر از اوج پذیرایی خداوند به برکت وجود امام زمان (عج)  بهره مند می شوی ان شاءالله.

لیله القدر اوج پذیرایی از میهمانان ضیافه الله

پذیرایی الهی با نزول قران به قلب نازنین خاتم الانبیاء محمد مصطفی (ص) و بعد از ایشان نزول هر ساله به قلب ائمه اطهار (ع) و در حال حاضر به قلب حضرت بقیه الله الاعظم (عج)

در شب قدر که در اوج پذیرایی است ملائکه طبق طبق پذیرایی خاص الخاص از امام زمان  (عج) میکنند و کسانی که به برکت ایشان از این پذیرایی بهره ای ویژه میبرند:

بفرموده امام سجاد (ع) کسانی هستند که غیبت برایشان چون دیدن است  چراکه آنان:

  - امامتش را باور دارند 

 - ومنتظر ظهورش هستند(افضل الاعمال انتظار الفرج)  

آنان به تناسب باورشان از امامت ایشان و انتظارشان برای فرج از انوار نزول قران در جوار ایشان بهره میبرند و در واقع به میزبان ضیافه الله در عالم ملکوت و عالم عقل بواسطه آن عقل و فهم و شناختشان (1) نزدیک شده و از وساطت او در دریافت حقایق قران و شفاعت او برای دیدار صاحب قران بهره میبرند(البته از همه روزه داران به تناسب درجات آنان در عالم طبیعت پذیرایی میشوداما این کجا و آن کجا)

روزه داران و تشنگان واقعی معرفت در شب قدر به لطف خدا با قران و یاری و شفاعت قران ناطق از باران رحمت الهی سیراب میشوند آن هم به وسیله جام امام زمان (عج) و دست او سیر و سیراب و گوارا و خوش که تشنگی پس از آن نباشد (بکاسه و یده ریا رویئا سائقا لا ظماء بعده) فراز آخر دعای ندبه..

آنان سعی در اصلاح اعمال و ترک شهوات طبیعی و نفسانی داشته و برای فرج بسیار دعا کرده و از همه مهمتر در جهت زمینه سازی ظهور از جان و دل تلاش میکنند و نهایتا خودشان به فرج میرسند (و فرج آنان یعنی ورود به ضیافه الله عالم ملکوت) چراکه امام زمان (عج)فرمودند:

برای تعجیل در فرج و ظهور من بسیار دعا کنید که همانا فرج من، فرج و گشایش خود شماست.   ( کمال الدّین، ج 2، ص 485)

اکنون چه باید کرد؟

ای مسلمانان تقدیرات بزودی نوشته ,بازبینی و لاک و مهر میشود پس بشتابید:

افلا یتوبون الی الله و یستغفرونه (مائده – 74)

تا میتوانیم استغفار و اصلاح کنیم ضجه و ناله بدرگاهش کنیم و برای ظهور مولایمان خالصانه دعا کنیم(خصوصا در لیالی قدر) دیگر وقتی نمانده و تا ساعاتی دیگر مقدرات سال آینده را دریافت خواهیم کرد(ان شاءالله ظهور ایشان بزودی امضاءگردد و همه ما در رکابش باشیم)

------------------------------

1- امام سجاد علیه السّلام به ابو خالد کابلی می فرماید: « یا ابا خالد! ان اهل زمان غیبته القائلین با مامته المنتظرین لظهوره افضل من اهل کل زمان، لان الله تبارک و تعالی اعطاهم من العقول و الافهام و المعرفة ما صارت به الغیبة عند هم بمنزلة المشاهدة » ای ابوخالد! به درستی که اهل زمان غیبت او (امام مهدی عج) که امامتش را باور دارند و منتظر ظهور او هستند، از مردم همه ی زمان ها بهترند، زیرا خدای تبارک و تعالی آن چنان عقل و فهم و شناختی به آنان عنایت  کرده که غیبت نزد آنان چون دیدن است...(کمال الدین صدوق, ج1,ص320)

راه ورود به ضیافه الله عالم ملکوت (مثال) ترک شهوات نفسانی است

ریشه تمام شهوات نفسانی منیت است.

منیت یعنی من محوری، خود محوری (آگاهانه یا نا آگاهانه مشغول به خود بودن) تا جایی که خواسته ها، تمایلات، نفرتها و انگیزه های شخصی فکر و دل انسان را آنچنان احاطه می‌کند که عملا از تمایلات، نفرتها و انگیزه های دیگران غافل شده و موجبات رنجش آنان را فراهم می سازد یا آنکه در اثر بی اعتنایی و بی توجهی به دیگران، خواسته یا نا خواسته، شخصیت آنان را خرد کرده موجب بروز اختلاف‌ها و درگیری‌ها در محیط خانواده یا اجتماع شود. انسان در اثر خود محوری (منیت) از نیازهای دیگران نه تنها غافل می‌شود بلکه لطمات زیادی نیز به آنان وارد می‌کند و عملا حق الناس را پایمال می‌کند.

پیامبر (ص): ایاکم و الهوی فان الهوی یعمی و یصم (از هوی و هوس بپرهیزید که هوس آدمی را کر و کور می‌کند – نهج الفصاحه ص573 حدیث5753)

متقابلا خداوند متعال فرموده: احسن کما احسن الله الیک (سوره قصص-77) به مردم آنچنان خوبی کنید که خدا به شما خوبی کرده.

شاید خدا خواسته بدین وسیله به انسان بیاموزد با اینکه من خدا هستم و شما بندگان من، کمال توجه و محبتم را نثار شما کردم (اما انسانها عموما توجه و محبت خود را از دیگران دریغ کرده؛ آن را وقف خواسته های خودشان می‌کنند که آن منیت و ریشه همه هواهای نفسانی می‌باشد).

بیاییم در این ماه ضیافه الله با استعانت از میزبان آن حضرت بقیه الله الاعظم (عج) با تفکر در درون خود، استغفار از اعمال گذشته  و جبران آنچه از دست رفته قبل از رسیدن به شب تقدیرات (شب قدر) منیت‌هایمان را ترک کنیم ان‌شاءالله

طریق حضور در ضیافت الله

ضیافه الله یعنی بوسیله پذیرایی قرآن به دیدار صاحب قرآن رسیدن

به قول امام خمینی(ره ) غیر از خود حضرت رسول (ص ) کسی آنگونه که او دعوت الهی را به این ضیافت جواب داده ، پاسخ نداده است .چون دعوت مراتب دارد اجابت هم مراتب دارد مرتبه اعلای اجابت برای رسول خدا(ص ) رخ داد که با نزول قرآن از او ضیافت و پذیرایی کردند. برای رسیدن به این ضیافت باید به رسول الله (ص ) تاسی کرد   « و لکم فی رسول الله اسوه حسنه » و همچون او رفتار نمود تا به این بار عام راه یافت .

 بنابر این در پاسخ به این پرسش که راه حضور و بار یافتن به زیارت و دیدار روی محبوب چیست باید گفت : چیزی که انسان را به ضیافتگاه خدا راه می دهد آن است که غیر خدا را کنار گذارد . در بارگاه ضیافت پروردگار باید غیرخدا را از دل زدود و عشق به ماسوی الله را از قلب بیرون کرد و تنها به سوی حضرت حق آینه دل را معطوف کرد تا اسما و صفات الهی بر دل بتابد و از آن معدن عظمت توشه برگرفته شود و هم از این روست که در ماه مبارک رمضان برای حضور در ضیافت الهی دعوت به روزه شده است تا با ترک مشتهیات و خواهشهای نفسانی مقدمات این حضور فراهم گردد

این‌ راههایی‌ که‌ به‌ دنیا باز است‌ و شهوات‌ است‌، اینها را سدش‌ کنید تا مهیا بشوید برای‌ لیلة‌القدر. 

 ضیافه الله در سه عالم:

تو گر لذت ترک لذت بدانی               دگر لذت نفس لذت ندانی

   1- ضیافت در عالم طبیعت - با ترک شهوات و لذتهای طبیعی (در خوردن ،آشامیدن و خوابیدن،...)

   2- ضیافت در عالم مثال – با ترک شهوات  و لذتهای نفسانی و خیالی (مثل منیت، فخر فروشی، حسادت، ترس و غیره)

   3- ضیافت در عالم عقل – با ترک شهوات و لذتهای عقلانی و روحانی (مثل شک و شبهه و ظن در اعتقادات اسلامی)

 چه بسا روزه دارانی که قلبا آن لذتهای طبیعی را ترک نکرده و تمام روزدر حسرت آن بسر میبرند و چه بسا مسلمانانی که بدلایل شرعی نمیتوانند روزه بگیرند اما قلبا آن لذتهای طبیعی را ترک کرده اند ودر ضیافت الهی بسر میبرند.

 * ضیافت برای اهل معرفت و کمل (قابل وصف نیست) – در آنجا دیگر ضیافتی نیست چراکه میهمان با میزبان به وحدت میرسد و آن وادی فناء فی الله است.

با دیدی ولایی در قرآن تدبر کنیم

تدبر در آیات منتخب قرآن :

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

از اول قرآن(سوره حمد)

خداوند به بهانه کتاب آسمانی اش میخواهد خودش را معرفی کند

نزول این سوره و سوره های دیگه قرآن در حقیقت یک بهانه است برای معرفی خودش

و راه رسیدن به خودش را (صراط المستقیم)که باید از خود خدا توفیقش رو طلب کنیم(اهدنا)

قصه, قصه وصاله که تنها شرطش هم صراطه که خود امام معصوم هست(امام زمان عج)

راه رو به خود امام نسبت میده(صراط الذین انعمت علیهم)

(سوره بقره)

(ذلک الکتاب لا ریب فیه هدی للمتقین)معصومین (س) متقین هستند پس برای فهمیدن حقیقت قرآن باید از معارف حقه و از روایات و احادیث ایشان استفاده کرد

شرط هدایت شدن بوسیله این کتاب اینه که به غیب یعنی آخرت و همینطور وجود امام زمان ایمان داشته باشیم(الذین یومنون بالغیب)

این کتاب رو خدا به پیامبرش نازل کرد که دستور العمل رسیدن به لقائش رو بهش بده. اگر این کتاب را راهنمایی در دست امام زمان (عج) دیدیم آنوقته که در سیر تربیتی که خداوند برای ما تعیین کرده است این کتاب آسمانی ما را مشمول   هدایت خودش قرار میدهد(اولئک علی هدی من ربهم)

و آنانی که امامت و ولایت را قبول ندارند بهیچوجه بسوی خداوند هدایت نمیشوند(الذین اشتروا الضلاله بالهدی فما ربحت تجارتهم و ما کانوا مهتدین )آیه 16

برای هدایت بشر خلیفه و جانشینی برای خودش قرار داد(انی جاعل فی الارض خلیفه)آیه 30

به ملائکه دستور داد تا بر آدم که خلیفه او بود سحده کنند تا همه مقصد و هدف خلقت رو در وحود او یعنی درامامت ولایت ببینند(و اذ قلنا للملائکه اسجدوا لادم فسجدوا)آیه 34

با سرپیچی وسوسه شیطان دری بسوی جهنم گشوده شد خداوند نیزباب توبه را گشود و در عین حال آنرا بهانه ای قرار داد برای معرفی کلمات خدا که معصومین(س) هستند(فتلقی آدم من ربه کلمات فتاب علیه)آیه 37

خداوند بوسیله آن کلمات بندگانش را بسوی خودش هدایت میکند(...فاما یاتینکم منی هدی .....)آیه 38

قوم بنی اسرائیل و متعاقبا تمام اقوام را مورد خطاب قرار میدهد تا نعمت ولایت را به ایشان متذکر شود(یا بنی اسرائیل اذکروا نعمتی التی انعمت علیکم ....)آیه 40

و اینکه بدون معرفت نفس کسی نمیتواند مردم را به خیر امر کند(اتامرون الناس بالبر و تنسون انفسکم)آیه 44

و متعاقبا این درک ولایت و امام زمان(عج) استکه انسانها را به ملاقات پروردگار میرساند و به سوی خدا رجعت داده میشوند البته با پیشه کردن صبر و استعانت از نماز(آلذین یظنون انهم ملاقوا ربهم و انهم الیه راجعون)آیه 46

بعد از اینکه خداوند مکرر از نعمت ولایت و امامت سخن میگوید(یا بنی اسرائیل اذکروا نعمتی التی انعمت علیکم...آیه 47) خودش به تعداد معصومین (س) با بیان کلمه"و اذ " در 14 آیه به معرفی نعمت ولایت میپردازد:

نعمت اول: وَإِذْ نَجَّیْنَاکُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذَابِ یُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَاءَکُمْ ۚ وَفِی ذَٰلِکُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّکُمْ عَظِیمٌ ﴿٤٩﴾

نعمت دوم: وَإِذْ فَرَقْنَا بِکُمُ الْبَحْرَ فَأَنْجَیْنَاکُمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ ﴿٥٠﴾

نعمت سوم: وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَىٰ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَنْتُمْ ظَالِمُونَ ﴿٥١﴾

نعمت چهارم: وَإِذْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَالْفُرْقَانَ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿٥٣)

نعمت پنجم: وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ إِنَّکُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَکُمْ بِاتِّخَاذِکُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَىٰ بَارِئِکُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ ذَٰلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ عِنْدَ بَارِئِکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ  إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿٥٤﴾

نعمت ششم: وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَىٰ لَنْ نُؤْمِنَ لَکَ حَتَّىٰ نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْکُمُ الصَّاعِقَةُ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ ﴿٥٥﴾

نعمت هفتم: وَإِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هَٰذِهِ الْقَرْیَةَ فَکُلُوا مِنْهَا حَیْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَکُمْ خَطَایَاکُمْ  وَسَنَزِیدُ الْمُحْسِنِینَ ﴿٥٨﴾

نعمت هشتم: وَإِذِ اسْتَسْقَىٰ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاکَ الْحَجَرَ  فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَیْنًا  قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ  کُلُوا وَاشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ ﴿٦٠﴾

نعمت نهم: وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَىٰ لَنْ نَصْبِرَ عَلَىٰ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا  قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِی هُوَ أَدْنَىٰ بِالَّذِی هُوَ خَیْرٌ  اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَکُمْ مَا سَأَلْتُمْ  وَضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْکَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ  ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانُوا یَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَیَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ  ذَٰلِکَ بِمَا عَصَوْا وَکَانُوا یَعْتَدُونَ ﴿٦١﴾

نعمت دهم: وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَکُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَکُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَیْنَاکُمْ بِقُوَّةٍ وَاذْکُرُوا مَا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ﴿٦٣﴾

نعمت یازدهم: وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تَذْبَحُوا بَقَرَةً  قَالُوا أَتَتَّخِذُنَا هُزُوًا  قَالَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْجَاهِلِینَ ﴿٦٧﴾

نعمت دوازدهم: وَإِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَأْتُمْ فِیهَا  وَاللَّهُ مُخْرِجٌ مَا کُنْتُمْ تَکْتُمُونَ ﴿٧٢﴾

نعمت سیزدهم: وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا مِنْکُمْ وَأَنْتُمْ مُعْرِضُونَ ﴿٨٣﴾

نعمت چهاردهم: وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَکُمْ لَا تَسْفِکُونَ دِمَاءَکُمْ وَلَا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَکُمْ مِنْ دِیَارِکُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَأَنْتُمْ تَشْهَدُونَ ﴿٨٤﴾

و نکته جالب اینه که این 14 نعمت بنوعی 14 معصوم(س) را تداعی میکنند و اینکه 14 معصوم(س) چه بسا  در بطن این آیات نهفته است(که در فرصتی دیگر باید به آن پرداخته شود ان شاءالله). و در آیات بعدی نیز مکرر از نعمت ولایت یاد کرده است  

و نهایتا بیان میفرماید که وسیله هدایت شما بندگان را(یعنی قران را) به قلب نازنین آقا رسول الله(ص) نازل کرده ام(فانه نزله علی قلبک باذن الله مصدقا لما بین یدیه و هدی و بشری للمومنین)آیه 97

راه مستقیم(صراط المستقیم) همون راه ولایته. و همه آیات قران مرحله به مرحله صراط رو تشریح میکنه که اگر به تک  تک آیه های  آن عمل نکنیم ممکن است از صراط بلغزیم

صراط از مو نازکتراست. یعنی اینکه باید تابع محض ولایت و امامت بود تا بتوان از صراط عبور کرد.

شرط رسیدن به هدایت خدا این است که در گذرید و مداراکنید"... فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّىٰ یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ..(109)

بله حقیقت ما یعنی نفس ما برای سیر الی الله نیاز به سوخت داردو سوخت آن اقامه نماز و ایتاء زکات است"وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ  وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ  إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿١١٠﴾ و نماز را برپا دارید ، و زکات بپردازید ، و آنچه از کار نیک براى خود پیش فرستید آن را نزد خدا خواهید یافت . مسلماً خدا به آنچه انجام مى‏دهید بیناست

کسیکه حقیقت خودش را شناخته باشد میتواند رویش را برای خدا تسلیم کند(یعنی خالصانه به خدا توجه و برای او کار کند) "بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ"(112) آرى کسانى که همه وجود خود را تسلیم خدا کنند در حالى که نیکوکارند

و جالب اینه که اگر کسی حقیقت خودش رو شناخت آنوقت به هر جا که رو کند حضور امام زمان(عج) را درک میکند:" فَأَیْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ"(115) پس به هر کجا رو کنید آنجا به سوى خداست .

این درک ولایت است این هدایت خداست و سیر تکاملی انسان , سیر الی الله است که بیان میفرماید و در ضمن روش تبلیغ را روشن میکند که بگو بدرستیکه هدایت خدا (یعنی خط ولایت) آن هدایت حقیقی است" قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ"(120)بگو : مسلماً هدایت خدا فقط هدایت] واقعى] است

بار سوم خطاب به قوم بنی اسرائیل کرده و همه را دعوت به درک نعمت ولایت میکند و اینکه بواسطه ولایت شما را بر عالمیان فضیلت دادم  "یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ "(122)

خداوند اقدام به معرفی ابراهیم بعنوان امام میکند و اینکه هر کسی مقتداء و  پیشوایی دارد"قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا" (124)

امام هادی امتش میباشد تا جاییکه خدا به ابراهیم و اسماعیل دستور آماده و پاکیزه کزدن خانه خودش برای عبادت کنندگانش را میدهد تا لزوم و اهمیت  ولایت و امامت مشخص شود  که آنها واسطه و شفیع امتند و نشاندهنده اهمیت ولایت و امامت است"وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ أَنْ طَهِّرَا بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَالْعَاکِفِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ" ﴿١٢٥﴾

و هدف از بعثت را بیان میکند که اگر در خط ولایت و امامت نباشیم آنها برایمان محقق نخواهد شد"رَبَّنَا وَابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِکَ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَیُزَکِّیهِمْ ۚ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ" ﴿١٢٩﴾

سه کار را امام در قبال امتش انجام میدهد: آیات خدا را بر امتش تلاوت میکند , کتاب آسمانی و حکمت  را به آنان تعلیم میدهد و آنان را تزکیه میکند.

باید انسان تسلیم ولایت خدا و رسولش(ص) و ولایت امام معصوم (ع) باشد چراکه این سیر ربوبیتی آن رب العالمین است "إِذْ قَالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ ۖ قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ" ﴿١٣١﴾

چه بسا حکمت از تولد علی(ع) در خانه کعبه نیز این بوده که خط ولایت و امامت را به طواف کنندگان خانه اش نشان دهد.

همه فطرتا هدایت را طالبند چرا که  یهود و نصاری هم دم از هدایت میزنند اما خداوند میفرماید که که فقط ابراهیم و کیش ابراهیم بعنوان امام برحقند " وَقَالُوا کُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ تَهْتَدُوا ۗ قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا"(135)

تا جاییکه خدا راه را برای هدایت یهود و نصاری باز میگذارد و میفرماید  که: "فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا" (137) پس اگر آنان هم به آنچه که شما ایمان آورده اید ایمان آورند آنان هم از هدایت یافتگانند

رنگ ولایت رنگ الهی و  بهترین رنگهاست "صِبْغَةَ اللَّهِ ۖ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً ۖ وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ "﴿١٣٨﴾

صراط امام معصوم(ع) است و خدا هر که از بندگانش را که بخواهد به سوی امامت و ولایت هدایت میکند چرا که آنان هدایت یافته گانند و تنها بوسیله آنان است که بندگان بسوی خدا هدایت میشوند" یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ" ﴿١٤٢﴾

و خداوند آنان را بعنوان هدایت یافتگان معرفی میفرماید " الَّذِینَ هَدَى اللَّهُ" (143)

امام معصوم(ع) حکم خانه کعبه را دارد که مردم باید بسوی او بروند.

و  دقیقا در آیه 150 به روی کردن به سوی قبله و خانه خدا اشاره دارد که روی کردن و جمع شدن بدور قطب عالم امکان را متذکر میشودکه وقتی چنین شود دیگر نعمت خدا بر ما تمام و هدایت میشویم(...و لاتم نعمتی علیکم و لعلکم تهتدون) بوسیله نعمت ولایت و امامت "وَلِأُتِمَّ نِعْمَتِی عَلَیْکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ "﴿١٥٠﴾

و دلیل از ارسال رسل و امام زا در بین امت بیان میفرماید:

-تلاوت آیات بر شما

-تزکیه شما

-و تعلیم کتاب و حکمت به شما

کَمَا أَرْسَلْنَا فِیکُمْ رَسُولًا مِنْکُمْ یَتْلُو عَلَیْکُمْ آیَاتِنَا وَیُزَکِّیکُمْ وَیُعَلِّمُکُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَیُعَلِّمُکُمْ مَا لَمْ تَکُونُوا تَعْلَمُونَ ﴿١٥١﴾

در این مسیر تکاملی که انسان قراره ذاکر خدا بشه این شکر گزاری وصبر در کنار حفاظت از نماز برای انسان بسیار راهگشاست

فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَاشْکُرُوا لِی وَلَا تَکْفُرُونِ ﴿١٥٢﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿١٥٣﴾

چراکه اینها مشمول رحمت خاصه خدا یعنی تحت ولایت تربیت میشوند و ایشان از هدایت یافتگانند "أُولَٰئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ ۖ وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ" ﴿١٥٧﴾

ولایت و امامت بینه میباشند که ما را به سوی خداوند هدایت میکند . هدایت و بینه لازم و ملزوم یگدیگرند و آنان که ولایت  را کتمان کرده و جلوی آن قد علم میکنند و به مقابله با آن میپردازند,  مورد لعن خداوند قرار میگیرند" إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَیِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِنْ بَعْدِ مَا بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتَابِ ۙ أُولَٰئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَیَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ" ﴿١٥٩﴾

خداوند وحدانیت خودش را به ما متذکر میشود و مرجع فیض خودش را در رحمانیت و رحیمیت خودش میداند که البته رحمانیتش مشمول حال همه بندگان میشود و رحیمیتش مشمول آنان که ولایت پذیرند میشود" وَإِلَٰهُکُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِیمُ" ﴿١٦٣﴾"

آیاتش را در ظاهر عالم بیان میفرماید و هدف از خلقت آنانرا که زنده کردن دل مردگان است به نور ولایت. خدا و رسولش و مومنون که مطداق ولایت و امامت معصومین(ع) میباشد. چرا که آنان نیز ماء معین هستند و آنچنان که باران زمین مرده را زنده میکندو ولایت  نیز دلهای مرده را زنده میکند.

إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْکِ الَّتِی تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِمَا یَنْفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِیهَا مِنْ کُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَیْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿١٦٤﴾

که همه مخلوقات خدا نشانه از ولایت و امامت دارند که بواسطه ولایت خداوند اینها را خلق کرده است و اینها آیاتیست برای قومی که اهل تعقل هستند

وقتیکه تبعیت از قران و ولایت مطرح میشود(اتبعوا ما انزل الله) آنها بهانه میآوردند که تبعیت از گذشتگان خود میکنند درصورتیکه خداوند میفرماید که آنان بی عقل و نادان بودند و هدایت نمیشوند. کسی طبق این آیه و آیه 164 عقل دارد که ازدرک  آیات و نشانه های ظاهری(خلقت آسمانها و زمین) و نشانه های باطنی(ولایت و امامت) بهره ببرد و دل مرده او بدانوسیله زنده شود چرا که ولایت امام ماء معین است و بوسیله ولایت ایشان دلهای مرده ما نیز زنده خواهد شد.(در صورت ولایت پذیری ما)

 وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَیْنَا عَلَیْهِ آبَاءَنَا ۗ أَوَلَوْ کَانَ آبَاؤُهُمْ لَا یَعْقِلُونَ شَیْئًا وَلَا یَهْتَدُونَ ﴿١٧٠﴾

و آنان از درک سخنان و رهنمودهای ولایت و امامت(ما انزل الله) عاجزند چرا که تعقل نمیکنند

وَمَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا کَمَثَلِ الَّذِی یَنْعِقُ بِمَا لَا یَسْمَعُ إِلَّا دُعَاءً وَنِدَاءً  صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لَا یَعْقِلُونَ (171)

خداوند همه روزیهای مادی و معنوی را به یمن ولایت به بندگانش ارزانی داشته است

ما دو نوع روزی داریم: روزی مادی و معنوی که همه آن از برکت ولایت مشمول حال ما میشود

و اگر انسان آنرا درک کرد و شکر آنرا بجای آورد هم در دل و هم در عمل آن نشانه ای بر بندگی خدا ست

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَاشْکُرُوا لِلَّهِ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿١٧٢﴾

وکسانیکه با ولایت در می افتند و با آن به ستیز می پردازند در حقیقت آنرا کتمان کرده و به خاطر توطئه خود بر علیه ولایت کتاب آسمانی و امامت مزد هم دریافت میکنند یعنی از همه لحاظ عملا به مقابله با حق می پردازند آنان عذابی را در انتظار دارند که دیگر تزکیه از آلودگیهایشان  و خلاصی از آن  را در پی ندارند . همه انسانها اگر توبه و اصلاح کنند خداوند آنها را میبخشد اما اینان چون مداوم در حال محاربه به ولایت خدا و رسولش و امامان(ع) هستند و در آن استمرار دارند در توبه به روی آنان بسته میباشد و آتش جهنم موجب پاک شدن آنان نمیشود.

إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْکِتَابِ وَیَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِیلًا ۙ أُولَٰئِکَ مَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَلَا یُزَکِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٧٤﴾

چراکه آنان ضلالت را بجای ولایت و عذاب خدا را بجای مغفرتش خریدند

أُولَٰئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ ۚ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ ﴿١٧٥﴾

************

ولایت همان "بر" است یعنی خیر. و درآیه 177 نه تنها بی ولایت بودن را نقد میکند بلکه خصوصیات امامان معصوم(ع) را بیان کرده و آنان را صدیق و متقی خطاب میکند. چرا که باید انسانها ازویژگیهای آنان مطلع شوند تا بتوانند از آنان الگو برداری نیز بکنند.

لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَٰکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِکَةِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّائِلِینَ وَفِی الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّکَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِینَ الْبَأْسِ ۗ أُولَٰئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا ۖ وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ ﴿١٧٧﴾

خداوند آنان را بعنوان الگو مطرح میفرماید:

- کسانى است که به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب آسمانى و پیامبران ایمان آورده‏اند ،

و ثروتشان را با آنکه دوست دارند به خویشان و یتیمان و درماندگان و در راه ماندگان و نیازمندان و [در راه آزادى]- بردگان مى‏دهند

- و نماز بپا میدارند

- و زکات می پردازند

- و چون پیمان بندند به پیمان خویش وفادارند

- و در تنگدستى و تهیدستى و رنج و بیمارى و هنگام جنگ شکیبایند

- و اینانند که (در دینداری و پیروی از حق) راست گفتند

- و اینانند که پرهیزکارانند

پس باید که از آنان تبعیت کرد و آنان را اجابت کرد.

ماه رمضان را معرفی میفرماید که ماه برملا کردن نقاب از چهره ولایت است . رمض یعنی باران . رمضان باران رحمت خداست . آنوقت خداوند قطرات این باران را تشریح میفرماید که: نزول قران است که هدایتی برای مردم و بینات(با ادله روشن) برای هدایت است و فرقانیست(تمیز دهنده حق از باطل است)  که همه اینها حکایت از ولایت و امامت دارد چرا که کتاب الله از عترت جدا شدنی نیست. (حدیث ثقلین) تا شاید که سیر تربیتی و هدایت خدا را به این دلیل(بدلیل ولایت بحق قران و امامت  امامان معصوم ع) به بزرگی یاد کنید و شکر او را بجای آورید.

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَىٰ وَالْفُرْقَانِ ............ وَلِتُکْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿١٨٥﴾

پیامبر(ص): انا مدینه العلم و علی بابها .فمن اراد المدینه والحکمه فلیاتها من بابها. (من شهر علمم و علی(ولایت ) در آن است . چرا  پیامبر شهر علم است؟ بدلیل نزول قران به قلب نازنینشان. خوب پس قران شهر علم است و در آن ولایت است.یعنی برای ورود به علوم و حکمتهای قران و بهره گیری از آن باید از درش وارد شد.(در ولایت)

خداوند با نزول سوره قدر یعنی با نزول قران ما را به به ولایت ارجاغ داده. چرا که میفرماید: "انا انزلناه فی لیله القدر" با کلمه "انزلناه" استمرار این نزول را بیان میکند . سوال خوب هر سال در لیله القدر باز این قران نازل میشود . به چه کسی ؟ در این عصر به قلب ولایت یعنی قطب عالم امکان امام زمان(عج) این نزول صورت میگیرد. یعنی خود قران هم (ایات و) نشانه ایست برای معرفی ولایت و امامت.

و همینطور در معرفی ماه رمضان ما را به قطرات این باران رحمت ارجاع میدهد تا اینکه مشمول هدایت  ولایت قران و عترت بشویم

*******************

خداوند به رسولش میفرماید که اگه بنده های من از تو پرسیدند که چرا اینقدر میدوند و تلاش میکنند اما به من نمیرسند؟ به ایشان بگو : مشکل در این نیست که من از شما دورم بلکه من نزدیکم و و شما را اجابت میکنم وقتی مرا بخوانید اما بشرطی و شروطها:" فلیستجیبوا لی و لیومنوا بی" (با مرا یعنی ولایت و امامت را که هادیان بسوی من هستند را هم در سیره و دستوراتشان اجابت کنید و هم به ولایت آنان اعتقاد و آنرا باور داشته باشید. و در صورت ولایت پذیری شماست که شاید ارساد شوید.

 علائم و نشانه های ولایت پذیری:

1-پیروی و اجابت از دستورات و سیره امام(ع)(فلیستجیبوا لی)

2- اعتقاد و باور امامت و ولایت ایشان (و لیومنوا بی)

وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ ۖ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ ﴿١٨٦﴾

در عموم ادعیه و در حدیث کساء نیز از  ولایت ایشان  بر همه عالم هستی یاد شده است که: "هم فاطمه و ابوها و بعلها و بنوها"

که خداوند میفرماید: "انی ما خلقت سماء مبنیه و لا ارضا مدحیه و لا قمرا منیرا و لا شمسا مضیعا و لا فلکا یدور و لا بحرا یجری و لا فلکا یسری الا لاجلکم و محبتکم........(مگر بخاطر شما و دوستی شما) یعنی بخاطر ولایت و امامت

لعلکم یرشدون-مقصد راه یافتن زیر سایه ولایت است.که مشروط به این است که ما هم اعتقاد و باور ولایت را داشته باشیم و هم از دستوراتشان تبعیت کنیم.

*************

کلمه"بر" در توصیف ولایت میباشد. همانگونه که پیامبر(ص) فرمودند که " انا مدینه العلم و علی بابها" . بر و خوب است که برای ورود به هر خانه ای از در آن وارد شد نه اینکه ای بی راهه . و ورود از در از تقواست و آن به معنای ورود ار در ولایت است شاید که چون علی(ع) که فرمود: بخدای کعبه رستگار شدم , ما نیز با ولایت ایشان رستگار شویم

وَلَیْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُیُوتَ مِنْ ظُهُورِهَا وَلَٰکِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَأْتُوا الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿١٨٩﴾

و برای رسیدن به لقاء خدا نیز باید از در ولایت وارد شد. چرا که به ما دستور تبعیت از محسنین (ولایت و امامت ) میکند با کلمه احسنوا (بهتر عمل کنید نیگو کاری کنید)

وَأَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ﴿١٩٥﴾

خیر- ما را دعوت به ولایتمداری میکند که خداوند به آن علم دارد

تزودا- توشه بردارید حکایت از سفری دارد که باید برایش توشه برداشت و آن سفر از من به سوی خداست .

فان خیر الزاده تقوی – که بهترین توشه ولایت پزیری و ولایت مداریست

چرا که بلافاصله خطاب به اولی الالباب یعنی امامان معصوم(ع) میفرماید که " واتقون" یعنی شما باید الگو باشید یا اولی الالباب آی امامان معصوم(ع) که صاحبان عقلید.

....وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ یَعْلَمْهُ اللَّهُ ۗ وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَىٰ ۚ وَاتَّقُونِ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ ﴿١٩٧﴾

حسنه در دنیا و آخرت توفیق ولایت پذیری و ولایت مداریست که ما باید آنرا از مقام ربوبیت طلب کنیم تا از عذابدنیوی و آخروی نجات یابیم

وَمِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَفِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ ﴿٢٠١﴾

و آنهایی که خدا به آنها حسنه عطا کند یعنی ولایت پذیر و ولایت مدار بشوند خداوند به آنها نیز بنوعی نصیبی از ولایت میدهد یعنی آنان نیزسریعا بر عالم تا حدوی ولایت پیدا می کنند چرا که خداوند سریع الحساب است.

أُولَٰئِکَ لَهُمْ نَصِیبٌ مِمَّا کَسَبُوا ۚ وَاللَّهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿٢٠٢﴾

**************************

و خداوند در آیه 207 هم از جایگاه ولایت  با کلمه " و من الناس" سخن می فرماید . یعنی امامان(ع)  در بین شما مردم هستند و و هم از ویژگی ولایت با کلمه "من یشری.." سخن میگوید و او را بعنوان الگو معرفی میفرماید. مصداق این آیه, امام علی(ع) در لیله المبیت است که جانش را در طبق اخلاص گذاشت و بجای پیامبر(ص) خوابید و خطرها را بجان خرید او در واقع جانی که خدا بهش ارزانی کرده بود برای کسب رضای خدا فروخت . همان جانی که خدا بهش داده بود و از خداست اما خدا در اینجا برای عزت دادن به امام میفرماید که او جانش را به قیمت کسب رضای خدا فروخت.و این از مهربانی خداست که به ایشان رافت نشان داد و جانش را از خطرها حفظ کرد.

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ﴿٢٠٧﴾

مفرماید علی (ع) جانش را برای کسب رضای من در طبق اخلاص گذاشت من هم آنرا خریدمش یعنی هم در دنیا اونو حفظ کردم هم در آخرت. یعنی خودم خریدارشم. در لیله المبیت جانش رو میخرم و به خودش بر میگردونم و یک شب هم جانش رو میخرم و دیگه بهش بر نمیگردونم قرض میمونه پیشم تا صحرای محشر

در شب معراج هم علی(ع) در حالیکه در خانه اش نشسته بود,  دید آنچه پیامر(ص) در سدره المنتهی دید. چرا که ایشان هم ولایت رسول خدا(ص) را پذیرفته هم مدار زندگیش را بر محور ولایت ایشان قرار داده بود و اگر ما نیز بدانگونه عمل کینم قطعا به آن بصیرت به اذن الله خواهیم رسید.

پس در این آیه هم از جای امام زمان(عج) پرده برداشته که ایشان در بین مردم عادی هست و اینکه مقام ایشان آنقدر بالاست که جز رضای خدا چیزی نمی طلبند. خداوند در این آیه به ولایت پذیران شرط ولایت مداری را باز میگوید که آن در طبق اخلاص گذاشتن دار وندارمان برای کسب رضای خدا و برقراری ظهور است.

**********************

خداوند در اوج اختلافات امتها در ولایت را برویشان گشود"والله یهدی من یشاء الی صراط المستقیم"(213)

سوال این است که: "متی نصرالله"(یاری خدا که با ظهور ولایت که میرسد؟)

میفرماید: "الا ان نصرالله قریب"(214)

دین یعنی ولایت . اگر کسی از ولایت خارج شد نه چیزی در دنیا دارد و نه در آخرت

وَمَنْ یَرْتَدِدْ مِنْکُمْ عَنْ دِینِهِ فَیَمُتْ وَهُوَ کَافِرٌ فَأُولَٰئِکَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ ۖ وَأُولَٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٢١٧﴾

دین دارهای واقعی ولایتی هستند. منظور از سبیل الله راه ولایت است. وراهیان آن سه ویژگی دارند

-الذین آمنوا(باور ولایت)

-والذین هاجروا(هجرت با ولایت)

-وجاهدوا فی سبیل الله(جهاد در راه ولایت)

و خداوند داخل میکند آنان را در رحمت خودش یعنی در وادی ولایت و امامت

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أُولَٰئِکَ یَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٢١٨﴾

ولایت راهش روشن است و برای رسیدن به جنت و مغفرت باید از در ولایت رفت

وَاللَّهُ یَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ ۖ وَیُبَیِّنُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿٢٢١﴾

"واذکروا نعمت الله علیکم"بیاد آور نعمت ولایت را

"و ما انزل علیکم من الکتاب و الحکمه" منظور قران و عترت است

یعظکم به: که شما را به پند و اندرز آن بهره مند کند(بوسیله علم و حکمت آن)

ۚ وَاذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَمَا أَنْزَلَ عَلَیْکُمْ مِنَ الْکِتَابِ وَالْحِکْمَةِ یَعِظُکُمْ بِهِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٢٣١﴾

ما دو وظیفه داریم:

1-نعمت ولایت را بیاد آوریم(واذکروا نعمت الله......وما انزل علیکم......)

2- و تبعیت از ولایت داشته باشیم(اتقواالله)

و طبق آیه 197 بقره که خطاب به صاحبان ولایت یعنی صاحبان عقل میفرماید که "اتقون یا اولی الالباب " ما متوجه میشویم که اتقواالله یعنی از ولایت الگو برداری کنید

خداوند در آیه 235 بقره دستور میدهد که: "فاحذروه" ما را به تبعیت از امام امر میکند

وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا فِی أَنْفُسِکُمْ فَاحْذَرُوهُ ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِیمٌ ﴿٢٣٥﴾

خداوند با اینکه خودش صاحب مغفرت و عفو و بخشش است اما به بند ه اش عزت داده و میفرماید که:

اگر تو این دو کار را بکنی به خاندان ولایت نزدیکتر میشوی:یکی که از دیگران بگذری و اینکه بین خودتون فضیلت(ولایت مداری)  و محبت را حاکم کنید:

1-و ان تعفوا اقرب للتقوی

2-و لا تنسوا الفضل بینکم

وَأَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۚ وَلَا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَیْنَکُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٢٣٧﴾

حَافِظُوا عَلَى الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاةِ الْوُسْطَىٰ وَقُومُوا لِلَّهِ قَانِتِینَ ﴿٢٣٨﴾

قیام برای خدا با اطاعت یعنی قیام برای ولایت یعنی اطاعت از ولایت. و شرطش محافظت از نماز و بروایتی نماز صبح است که مشهود هم ملائکه شب هست هم ملائکه روز. محافظت از نماز یعنی : محافظت از اوقات نماز, از احکام نماز و از حضور قلب در نماز . اما مهمتر از همه اینها محافظت از نماز یعنی محافظت از اعمال و رفتار قبل از نماز که باید طبق ولایت و سنت و سیره ولایت و امامت باشدیعنی همان بخشش و جاری کردن فضیلت و محبت بین خودتانر(طبق آیه قبل)

و اگر ما از ولایت شیطان نجات پیدا کنیم یعنی نفسانیاتمان بمیرد که خداوند به آن دستور داده است, آنوقت خداوند ما را بوسیله ولایت زنده میگرداند. چرا که خدا صاحب فضل (ولایت ) است

فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْیَاهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَشْکُرُونَ ﴿٢٤٣﴾

پس خدا به آنان فرمود : بمیرید. سپس آنان را زنده کرد. خدا نسبت به مردم داراى فزون‏بخشى است ، ولى بیشتر مردم سپاس نمى‏گزارند(243)

شکر به سه قسم است که متاسفانه بیشتر مردم  شکر گزار پروردگار نیستند:

-شکر لفظی

-شکر قلبی

-شکر عملی

در عین حال ما سه مجرای ورودی خیر یا شر داریم که بدان طریق خیر یا شر وارد وجودمان میشود:

1-دل 2- گوش 3-چشم

و سه مجری خیر یا شر داریم که اگر خیر یا شر وارد مجراهای ما شد بوسیله این سه محری به مرحله عمل در می آید:

1-دست 2-پا 3-زبان

حالا اول باید انسان با چشم خود منشاء نعمت ولایت(در واقع قضل خدا ) را ببیند و یا با گوش خود بشنود و با دل خود باور کند تا بتواند لفظا و قلبا شاکر نعمت ولایت باشد که بتوسط آن نعمت است که خدا به ما حیاه و زندگانی میدهد یا حتی نفسانیاتمان را میمیراند

تا بعد آن بتواند عملا هم بتواند شاکر خداوند باشد یعنی در عمل نیز تابع ولایت باشد(شکر عملی)

*************

مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا کَثِیرَةً ۚ وَاللَّهُ یَقْبِضُ وَیَبْسُطُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢٤٥﴾کیست که براى جلب خوشنودى خدا «به نیازمندان» قرض‏الحسنه بپردازد ، تا آن را برایش چندین برابر بیفزاید ؟ و خداست که [روزى را]و تنگ مى‏گیرد و وسعت مى‏دهد [همه شما را براى دریافت پاداش] به سوى او بازمى‏گردانند

بله.اگر کسی  ولایت پذیر باشد او هم در واقع قرض حسنه بخدا میدهد و خداوند تا چندین برار آنرا برایش افزایش میدهد یعنی ا  را توفیق ولایتمداری در عمل نیز عطا میکند. و بدین وسیله یعنی خداوند آنان را از طریق ولایت پذیری و ولایت مداریشان بسوی خودش بازمیگرداند (آنان را به سوی خودش یعنی مقصد سیر الی الله میرساند)یعنی روزی شان را افزونی و بسط میدهد) و متقابلا برای هر که خواهد روزی را تنگ و قبض می کند.

اینکه خداوند کلمه قرض دادن بنده بخدا را مطرح کرده در واقع به بندگان ولایت پذیرش

عزت داده است.

**************

وَقَالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طَالُوتَ مَلِکًا ۚ قَالُوا أَنَّىٰ یَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَیْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ وَلَمْ یُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمَالِ ۚ قَالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاهُ عَلَیْکُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِی الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ ۖ وَاللَّهُ یُؤْتِی مُلْکَهُ مَنْ یَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿٢٤٧﴾

و پیامبرشان به آنان گفت : بى‏تردید خدا طالوت را براى شما به زمامدارى برانگیخت . گفتند : [شگفتا !] چگونه او را بر ما حکومت باشد در صورتى که ما به فرمانروایى از او سزاوارتریم ، و به او وسعت و فراخى مالى داده نشده [پس ما کجا و زمامدارى انسانى تهیدست کجا ! ؟] پیامبرشان] گفت : خدا او را بر شما برگزیده و وى را در دانش و نیروى جسمى فزونى داده ؛ و خدا زمامدارى‏اش را به هر کس که بخواهد عطا مى‏کند ؛ و خدا بسیار عطا کننده و داناست

ملک یعنی ولایت و ولایت داشتن است و دعوا سر ولایت بود. خداوند هم به او (طالوت) یعنی صاحب ملک و ولایت 2 نعمت داد(او را فزونی و بسط داد): (همانطور که خودش در آیه 245 بسط و قبض نعمت داده بود)

-فی العلم( درعلم و حکمت)

-والجسم(در عمل)

**************

وَقَالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ آیَةَ مُلْکِهِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ التَّابُوتُ فِیهِ سَکِینَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَبَقِیَّةٌ مِمَّا تَرَکَ آلُ مُوسَىٰ وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِکَةُ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿٢٤٨﴾

و پیامبرشان به آنان گفت : یقیناً نشانه فرمانروایى او این است که آن صندوق ["که موسى را در آن گذاشتند و به دریا انداختند] نزد شما خواهد آمد ، در آن آرامشى از سوى پروردگارتان است ، و باقى‏مانده‏اى از آنچه خاندان موسى و هارون به جا گذاشته‏اند [چون الواح تورات ، عصاى موسى و عمامه هارون] و فرشتگان آن را حمل مى‏کنند ، البته در آن معجزه و نشانه‏اى براى شماست اگر مؤمن باشید

موسی را بدلیل خوف از جباران آن زمان بدستور خداوند در تابوت گذاشتند. و این خود نشانه بر ولایت (ملک) اوست  و امام زمان (عج) را نیز خداوند برای حفظ او از گزند جباران و ظالمان این زمانه از دیدگان مردم غایب کرده است. در واقع همانطور که تابوت حایلی بود بین موسی و دیگران خداوند نیز بین امام زمان و مردم حایلی ایجاد کرد.

*و فقط ولایت پذیران و ولایت مدارانی چون آسیه(س) بدلیل سنخیتی که با ولایت دارند میتوانند ایشان را بشناسند و ایشان را یاری رسانند.

اللهم ارنی طلعه الرشیده.

اللهم اجعلنی من انصاره و اعوانه.

و همچنانکه موسی و آنچه که بقیه ارث انبیاء در آن بود را مایه آرامش قرار داد و امام زمان(عج) نیز که هم خود بقیه الله است و هم او وارث انبیاء است را مایه آرامش قرار داد(مایه آرامش زمین و آسمان)

چراکه در ولایت پذیری و ولایت مداری آنچنان آرامشی وجود دارد و آن بدلیل  سیر تربیتی خداوند میباشد(فیه سکینه من ربکم)

تحمله الملائکه:  و همچنانکه ملائکه محافظ موسی و ارث انیباء در تابوت بودند تا رسیدن به ساحل نجات, مطمئنا ملائکه حافظ بقیه الله نیز میباشند برای رساندن او به ساحل ظهور ان شاءالله

إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ: بله در آن نشانه هست برای شما اگر مومن باشید.

در این آیه اگر جریان موسی را نادیده بگیری و آن را فقط یک نشانه ای بدانی آنوقت فقط این کلمات میماند که مصداقش دقیقا خود امام زمان(عج) میباشد که :

"بقیه الله خیرا  لکم ان کنتم مومنین"

****************

قَالَ الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو اللَّهِ کَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثِیرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿٢٤٩﴾….

کسانى که یقین داشتند ملاقات کننده خدا هستند ، گفتند : چه بسا گروه اندکى که به توفیق خدا بر گروه بسیارى پیروز شدند ، و خدا باشکیبایان است(249)

آنها که راه ولایت را طی میکنند بلقاء پروردگار خود میرسند و لازمه اش داشتن صبر است

همیشه ولایتی ها با اینکه تعدادشان کم است بر تعداد زیاد غلبه خواهند کرد باذن خدا

***************

قَالُوا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ ﴿٢٥٠﴾

گفتند: اى پروردگار ما ! بر ما صبر و شکیبایى فرو ریز، و گام‏هایمان را استوار ساز ، و ما را بر گروه کافران پیروز گردان . «250»

سه چیز لازمه پیروزی حق بر باطل است:

1-صبر

2-ثبات قدم

3-یاری خدا

********************

وَلَٰکِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿٢٥١﴾

خدا نسبت به جهانیان داراى فضل و احسان است(251)

خداوند صاحب ولایت رسولش و امامان میباشد در هر دو عالم

***********************

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لَا بَیْعٌ فِیهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ ۗ وَالْکَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٢٥٤﴾

اى اهل ایمان ! از آنچه به شما روزى کرده‏ایم انفاق کنید ، پیش از آنکه روزى بیاید که در آن نه داد و ستدى است و نه دوستى و نه شفاعتى ؛ و تنها کافران ستمکارند(254)

روزی از برکت ولایت است که بدو نوع میباشد: روزی مادی و معنوی(علم به حقیقت,  سیره و سنت امامان)  . ما باید از هر دو روزی هر چقدر که صدقه سر ولایت به ما رسیده انفاق کنیم تا آنکه مورد محبت و شفاعت ولایت قرار بگیریم. یعنی بفرموده خود خدا ما باید در راه خدا انفاق کنیم و او خودش خریدار آنست . ما علم ولایت را باید نشر دهیم تا خداوند نیز توفیق عمل به سیره و سنت ولایت را به ما عطا کند.

ما حتی در انفاق مادی باید منشاء اون روزی را برای دیگران ابراز کنیم و بدانوسیله ولایت را مطرح کنیم در وقت انفاق رزق مادی یا معنوی باید بگوییم که مثلا این از برکت امام حسین(ع) است.

*************

                                                                                                     مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ الا باذنه

کیست آنکه جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند ؟ (255)

ولایت شفیع ماست به اذن خدا

وَسِعَ کُرۡسِیُّهُ ٱلسَّمَـٰوَٲتِ وَٱلۡأَرۡضَ‌ۖ وَلَا یَـُٔودُهُ ۥ حِفۡظُهُمَا‌ۚ وَهُوَ ٱلۡعَلِىُّ ٱلۡعَظِیمُ (٢٥٥

دلیل وسعت آسمانها و زمین ولایت است و متقابلا دلیل این هم تنگی ها و تنگدستی ها و گرفتاریهای عالم ولایت شیطان است. و این عالم به برکت ولایت حفظ و نگهبانی میشود(ولا یوده حفظهما)

**************

لَآ إِکۡرَاهَ فِى ٱلدِّینِ‌ۖ قَد تَّبَیَّنَ ٱلرُّشۡدُ مِنَ ٱلۡغَىِّ‌ۚ فَمَن یَکۡفُرۡ بِٱلطَّـاٰغُوتِ وَیُؤۡمِنۢ بِٱللَّهِ فَقَدِ ٱسۡتَمۡسَکَ بِٱلۡعُرۡوَةِ ٱلۡوُثۡقَىٰ لَا ٱنفِصَامَ لَهَا‌ۗ وَٱللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (٢٥٦

در دین ، هیچ اکراه و اجبارى نیست مسلماً راه هدایت از گمراهى کفر ورزد و به خدا ایمان بیاورد ، بى‏تردید به محکم‏ترین دستگیره که آن را گسستن نیست چنگ زده است ؛ و خدا شنوا و داناست  

دین همان ولایت است که خداوند بدانوسیله راه حق را از راه باطل مشخص کرده است

محکمترین دستگیره(العروه الوثقی) همان ولایت است که اگر کسی به در مقابل طاغوت طغیان کرده و بخدا ایمان آورد در حقیقت به ولایت متمسک شده است

لانفصام لها: کسی که به ولایت چنگ بزند بدلیل ولایت پذیری و ولایت مداریش هرگز از ولایت جدا نخواهد شد.

والله سمیع علیم: بهش از ته دلت بهش بگو و توقیقش رو ازش بخواه که او شنوا و داناست

*************************

اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَوْلِیَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٢٥٧﴾

خدا سرپرست و یار کسانى است که ایمان آورده‏اند ؛ آنان را از تاریکى‏ها به سوى نورِ بیرون مى‏برد . و کسانى که کافر شدند ، سرپرستان آنان طغیان گرانند که آنان را از نور به سوى تاریکى‏ها بیرون مى‏برند ؛ آنان اهل آتش‏اند و قطعاً در آنجا جاودانه‏اند

خدا در اینجا از باطن ولایت پرده برداری میکند: الله ولی الذین آمنوا(خدا بر مومنین ولایت داره و رسولش و امامان (ع

از هدف آفرینش میگوید که : مومنین هستند(الذین آمنوا)ع

و از خاصیت ولایت سخن میفرماید: یخرجهم من الظلمات الی النور(خارج میکند مومنان را از تاریکی های جهل(تاریکی ها و هم نور درجات دارند) بسوی نور) نور ولایت خدا و رسولش و امامان(ع) است. خدا آنان را از مرتبه ولایت پذیری به مرتبه ولایت مداری سوق میدهد. و آنانرا  از مرتبه قبولی لفظی ولایت به مرتبه قبولی قلبی و نهایتا آنانرا عملا در راه اطاعت و تبعیت از ولایت سوق میدهد 

متقابلا از ولایت شیطان نیز پرده برداری میکند: اولیاوهم الطاغوت(که شیطان برآنان ولایت دارد)

و از خاصیت و هدف ولایت شیطان سخن میفرماید: یخرجهم من النور الی الظلمات(خارج میکند آنان را از نور فطرتشان بسوی تاریکیهای جهل) و کافر را از مرتبه حتی صوری قبول کردن ولایت کلا خارج کرده و به تاریکی که در آن هیچگونه ولایتی را حتی صوری هم قبول ندارند تنزل میدهد

الله ولی الذین آمنوا: نمایشی از توحید و بروز اسم جلاله الله است که ولایت تامه خود را معرفی میکند

ظلمات بصورت جمع آمده اما نور بصورت مفرد آمده و دلیلش اینه که راه حق و راه ولایت یک راه است و آن راه خداست که بصورت نور بیان فرموده

اما راههای شیطان و طاغوت متعددند چرا که در آن ولایت توحید نیست

************************

                                                                     أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِی حَاجَّ إِبْرَاهِیمَ فِی رَبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّیَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ قَالَ أَنَا أُحْیِی وَأُمِیتُ ۖ قَالَ إِبْرَاهِیمُ فَإِنَّ اللَّهَ یَأْتِی بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ ۗ وَاللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿٢٥٨﴾

آیا تأمل و اندیشه نکردى؟ داستان کسى که چون خدا او را پادشاهى داده بود با ابراهیم درباره پروردگارش به گفتگوى بى‏منطق پرداخت ؟ ! هنگامى که ابراهیم گفت : پروردگارم کسى است که زنده مى‏کند و مى‏میراند

او گفت : من هم زنده مى‏کنم و مى‏میرانم . (ابراهیم) گفت : مسلماً خدا خورشید را از مشرق بیرون مى‏آورد ، تو آن را از مغرب برآور ! پس آنکه کافر بود ، مبهوت شد . و خدا گروه ستم‏گر را هدایت نمیکند(258)

ملک از آن ولایت است. زنده کردن و میراندن کار ولایت است. اما آن شخص براى مشتبه کردن کار بر مردم ، دستور داد دو زندانى محکوم را حاضر کردند ، یکى را آزاد و دیگرى را کشت.   

 ضیافه الله (ماه رمضان)